Door de vlakte

Venetië, 25-06 2014
Om 7 uur zien we het boven zee onweren, terwijl wij, in afwachting van het inschepen, in de zon een kopje koffie zitten te drinken. We zitten net op tijd in de boot als de bui om 8 uur losbarst. Bij aankomst rond 11 uur is het droog in Venetië. Je mag de stad niet in met een fiets, we gaan op zoek naar een bewaakte stalling. Op het station mag de fiets niet in het bagagedepot, alleen tassen/koffers en per stuk tegen een waanzinnig hoge prijs. Men verwijst ons naar het busstation. Hier blijkt een kleine, openbare maar onbewaakte stalling te zijn. Niet geschikt dus. Ondertussen is het gaan plenzen. We overwegen eventjes met de trein naar Padua te gaan en het geboekte hotel te laten zitten. Eerst maar een kopje koffie, altijd goed in Italië. Joop doet nog een poging. Bij een grote parkeergarage blijkt het mogelijk de fiets en bagage onder supervisie achter te laten. Dat moet dan maar. Met alleen de nodige tassen lopen we naar het hotel, omringd door verregende toeristen in plastic regenjasjes en kleine parapluutjes. De Afrikaanse en Indiase jongens doen nu goede zaken. Na opfrissen in het hotel gaan wij ook op pad onder de grote hotelparaplu. Venetië is prachtig, zelfs in de regen. We hebben gelukkig de stad ook al een paar keer onder zonnige omstandigheden bewonderd. Wel zijn we blij dat we hier alleen vandaag zijn. Venetië lijkt er alleen voor de toeristen te zijn, die worden dan ook aardig uitgeknepen. Hoge prijzen voor een doorsnee kwaliteit. Als het tegen vijven droog wordt gaan de Aziaten massaal de gondels in. Kirrend van plezier laten ze zich rondvaren. Leuk om te zien.

Montagnana, 26-06-2014
In de parkeergarage treffen we de fietsen en bagage aan zoals we ze hebben achtergelaten. Toch een hele opluchting! Oorspronkelijk waren we van plan eerst met de trein van Venetië naar Padua te gaan en daar even rond te kijken. We hebben echter geen zin om met de bepakte fiets weer over een grote brug te zeulen om bij het station te komen. Volgens een net gearriveerde Venetiaanse fietser is er echter geen andere mogelijkheid. Hij raadt ons aan om gewoon naar Mestre te fietsen ( 6 km) en daar de trein te pakken. Beter nog is, zegt hij, langs de Brenta naar Padua te fietsen. Een hele mooie route langs prachtige villa's. We hebben wel weer zin in fietsen en volgen zijn raad op. In ons fietsboekje staat deze route ook. De Brenta was voor de Venetianen wat de Vecht voor de Amsterdammers is geweest. Het onderhoud van de villa's, soms afmetingen van een paleis, is niet overal geweldig. Het fietsen gaat lekker. Een klein windje in de rug en met een gangetje van 20 km/uur lijkt het op uitrusten op de fiets. De benen gaan vanzelf. Tegen enen zijn we in Padua. Eigenlijk willen we in Montagnana kamperen bij de jeugdherberg. Maar daarvoor moeten we nog 60 km fietsen. Dan wordt het wel erg laat als we ook nog Padua gaan bekijken. Dus we fietsen door. Even na vijven komen we in Montagnana aan. Jaren geleden, op weg naar Rome, waren we hier ook al. Maar veel te vroeg, de jeugdherberg gaat pas om 17 uur open, we zijn toen doorgefietst. De herkansing pakt goed uit. Als het tegen etenstijd begint te onweren gaan we in de grote eetkeuken onze maaltijd nuttigen. Samen met de 3 andere aanwezige fietsers, Reitsma route naar Rome, brengen we de avond genoeglijk door.

Verona, 27-06-2014
Na afscheid te hebben genomen van de Rome fietsers rijden wij de tegenovergestelde kant op. De meeste fietsers vinden de Povlakte saai. Maar wij, geboren en getogen Groningers, herkennen ons wel in dit landschap. Bovendien vonden we de film van Bertolucci, Novecento, prachtig. Soms lijkt het alsof we door de filmset fietsen. Na een paar uurtjes zijn we in Verona. De B&B ligt op steenworp afstand van de Arena. Tijdens ons vorige bezoek hadden we het te druk met de stadswandeling en de Opera, zelfs geen tijd om lekker op een terrasje te gaan zitten. Dat is nu het hoofddoel van ons bezoek. Lekker eten en 's avonds aan de Spritz.
Ciao, JA