Van Werra naar Main

Heringen, 23-05-2014
Met de bus van 9.00 uur gaan we omhoog naar de Wartburg. Na het onweer van vannacht is het een stuk kouder geworden. Gelukkig is het droog. Jammer genoeg staat de Wartburg in de steigers. Het is de bekendste burcht van Duitsland en staat als enige op de Werelderfgoedlijst. De heilige Elisabeth heeft hier als prinses gewoond. De Duitse tak van de pelgrimsroute naar Santiago gaat dan ook via de Wartburg. Luther heeft hier een toevlucht gevonden, nadat hij door de Paus was verbannen en door keizer Barbarossa vogelvrij was verklaard. De officiële rondleiding vinden we bijzonder interessant. Rond half 2, nadat we nog boodschappen hebben gedaan, verlaten we Eisenach. Het begint hard te regenen en we schuilen/lunchen in een bushokje. Ali trekt haar volledige regenoutfit aan, Joop zijn regenjas. En jawel, na minder dan 10 min. fietsen wordt het droog en kan Ali alles weer uittrekken.
Het weer begint volledig op te klaren. In de verte zien we de afvalbergen van de kalimijnen opduiken. Hoge bergen, midden in een vlak landschap, zoiets als de Mont Ventoux maar dan in mini formaat. Als we op de camping in Heringen aankomen schijnt de zon. De campingeigenaar, weer een Nederlander, verkoopt ook bier en nodigt ons uit bij hem en zijn vrienden aan de stamtafel plaats te nemen. Echter, het ziet er blauw van de rook. “we willen nog even van de zon genieten”, zeggen we en gaan op het terras zitten. Hier kunnen we ook onze avondmaaltijd bereiden en nuttigen. De “Dauercamper” zijn niet aanwezig, alleen 2 Duitse fietsers. Het sanitair ziet er pico bello uit, maar het terrein is een beetje onverzorgd. Het tentje moest op kniehoog gras opgezet worden. We krijgen de indruk dat de eigenaar liever met zijn vrienden in de Aufenthaltsraum biertjes drinkt en knobbelt. Het is echter wel een gezellige en vriendelijke man. Om 8 uur gaat hij naar huis en laat de fietsers alleen op de camping achter.

Meiningen, 24-05-2014
Als we opstaan is het fris en nevelig. Later wordt het warmer en zonniger. In het oude stadje Vacha, een vestingstadje met vakwerkhuizen, willen we gaan koffie drinken. Geen cafe of Konditorei te bekennen. Wel een supermarkt waar we boodschappen gaan doen. Er is ook een inpandige Konditorei, daar maar koffie drinken. Rond het middaguur zijn we in Bad Salzungen. We nemen ruim de tijd het “Gradierhaus” te bezoeken. Deze vorm van küren, een galerij, bedekt met speciale takken waarlangs pekelwater (Sole) druppelt, is ons onbekend. Als je door deze galerij wandelt inhaleer je lucht met een heilzame werking. Terwijl we geïnteresseerd staan te kijken, raken we in gesprek met een 80+ echtpaar uit Berlijn, dat hier kuurt. Het is een leuk en vrolijk gesprek. Als we wegrijden roept mevrouw:” Geniet ervan hoor! Voor ons telt nu ieder jaar.” We fietsen naar de camping van Meiningen. Maar eerst een biertje op een terras in het centrum . Bij navraag horen we dat alle supermarkten behoorlijk uit de richting liggen. De camping heeft een restaurant met een goede naam. Uitproberen dus. Maar eerst de klim naar de camping, die is niet misselijk. Eerst 7 %, dan 15% (Ali loopt) en als toetje 12% (Ali fietst), totaal 3 km en dan nog 500m licht dalen. Als beloning krijgen we een prachtige camping, maar weer geen internet. Ons tentje komt naast het tentje van een Zeeuws echtpaar te staan, ook op weg naar Praag. Zij zijn nu ongeveer een maand op pad maar fietsen niet elke dag. Joop is vandaag een beetje sikkeneurig geworden. Problemen met de GPS, bij verwisseling van de voeding (batterij naar USB) gaat er iets mis, het apparaat voert een complete reset uit. Gevolg: voorlopig niet bruikbaar. Moet volledige her geprogrammeerd worden, alle tracks zijn verdwenen? Dat wordt uitzoeken.

Bad Rodach, 25-05-2014
De dag begint met een supersnelle afdaling naar Meiningen waar we koude benen van krijgen. Eerst maar koffie met een broodje in een Konditorei. Weer valt ons op dat de sfeer in deze voormalige Oostduitse stadjes een beetje saai is. Daarentegen is de natuur veel ongerepter. Het klooster Vessra, dat we onderweg passeren, schijnt de moeite van een bezoek waard te zijn. Het is er echter nogal druk en het lijkt erg commercieel. We fietsen door, genietend van het prachtige weer en de mooie omgeving. De klimmetjes worden talrijker, maar we bedwingen ze fluitend. In Hildburghausen raken we de weg een beetje kwijt. Tja zonder GPS... We verlaten de Werratal route en gaan verder over de WOM (Werra Ober Main) route. Na ongeveer 70 km. fietsen komen we op de camping aan in Bad Rodach. We zijn weer in Bayern. Dat is te merken: veel terrassen en levendigheid. Met moeite kunnen we een plaatsje vinden op een terras. 's Avonds fietsen we terug naar het centrum van Bad Rodach en eten/drinken op hetzelfde terras. Ook nu moeten stoelen worden bijgehaald. De waard heeft ook een drukke en waarschijnlijk gezellige dag gehad; erg vrolijk, kleding nogal groezelig en wat wankel op de benen. Het eten is prima, een Fränkische schnitzel, gutbürgerlich. Als we terugkomen op de camping liggen onze Zeeuwse buurtjes al op bed, niet veel later duiken wij er ook in.
Tschüss, JA