Rugwind

Bang Saphan, maandag 9 Januari 2012

Tijdens het ontbijt op het terras bij onze kamer zien we de zon achter een rotseiland opkomen. Het waait stevig en de golven slaan met regelmaat over de boulevard. Voor ons betekent dit een stevige rugwind, we rijden naar het zuiden.Het kan niet altijd over kleine weggetjes. Na 15 km komen we op de Pherkasem Road, Highway 4 (soms ook AH2 genoemd). Dit is de grote weg van Bangkok naar het zuiden. Het is een 4-baans weg met brede middenberm en grote zijstroken,waarover brommers en fietsers gaan. Het verkeer is gelukkig niet zo intensief en snel als in Europa. Heel goed te fietsen dus. Toch voelt het goed als we na 35 km Highway een rustig weggetje indraaien. Links en rechts van de weg zijn kokospalmen plantages, het doet erg tropisch aan. Al vrij snel komen we bij een weggetje langs zee en we fietsen de resterende 50 km langs prachtige, rustige stranden. Ook hier weer resorts die grotendeels leeg staan. Als je weet hoe lang de kuststrook van Thailand is, nog afgezien van de talloze eilanden, dan lijkt het ons duidelijk dat niet alle accommodatie bezet kan zijn. Ook de crisis zal een negatieve invloed hebben, weinig toeristen op pad en minder geld voor de afronding van begonnen projecten. Er staan de prachtigste villa’s te koop op schitterend plekken.
Vlak voor Bang Saphan worden op lange stellingen minivisjes gedroogd. Deze worden verwerkt tot vissaus, een belangrijk ingredient voor de Oosterse keuken.
Geholpen door de rugwind zijn we al erg vroeg in Bang Saphan. We besluiten nog 15 km verderop te gaan, er ligt hier een resort met 12 bungalows op een mooie plek aan zee.
Bij aankomst blijkt dat wij de enige gasten zijn, we krijgen de mooiste kamer in het mooiste gebouw. Een unieke plek. Het enige nadeel van dit resort is dat de keuken al vroeg sluit en al het personeel vertrekt om half zes. Maakt niet uit voor een keer. Wij blijven achter met de vissers die op hetzelfde terrein wonen, zij bewaken het complex. Daarnaast lopen hier een tiental honden rond. Normaal gezien zijn honden hier een ramp voor toeristen, maar als “ingezetene” van dit park zijn we volledig geaccepteerd. Ze lopen kwispelend met ons mee als we gaan wandelen of zwemmen. Van louter enthousiasme is zelfs een van de honden met een net gewassen shirt (Joop) en fietsbroek (Ali) aan de haal gegaan. Samen met de vissers en een zaklantaarn het spul weer teruggevonden. Iedereen ziet de humor er wel van in. Nu houdt een van de honden onderaan de trap de wacht, hij ligt lekker te slapen.
Bij het opkomen van de maan hebben de vissers in de kreek naast het park netten uitgezet, dit kan alleen maar ’s avonds, want deze kreek wordt ook gebruikt door boten naar Koh Tanu.
Vanaf ons terras luisteren we naar de branding en zien de volle maan de zee verlichten. We drinken er een koel biertje bij, wat wil je nog meer…
Groet, JA