Chinatown

Bangkok, dinsdag 3 Januari 2012

In de Lonely Planet staan twee wandelingen in het centrum van Bangkok beschreven, we besluiten te beginnen met de “Chinatown walking tour”. Het startpunt ligt bij het hoofdstation van Bangkok, Hua Lamphong. Voor ons een prima gelegenheid om de Skytrain en de Metro uit te proberen. Na enig studeren en goochelen met kaartjes en fiches kunnen we door de toegangspoortjes. Bij de metro moeten we bovendien nog door een scanner, net als op het vliegveld. Bij Ali gaat het alarm af, maar dat heeft geen gevolgen. Er zijn geen gecombineerde dagkaarten te koop, voor elke transportbeweging koop je een apart biljet. Achteraf blijkt deze manier van reizen duurder dan het nemen van een tuk-tuk. Hier is de concurrentie zo groot, dat we al aanbiedingen krijgen om voor 50 baht een half uur rondgereden te worden. Omdat we er niet op ingaan, zakt de prijs vervolgens nog verder.
De wandeling door Chinatown is een belevenis op zich. Het doet hier meer Chinees aan dan in een stad in China. Er is een grote hoofdstraat, een paar kleinere (zij)straten en een onnoemelijk aantal stegen allemaal volgepropt met koopwaar. Het is net of de tijd een beetje stil heeft gestaan. De koopwaar, veelal prullaria, is echter niet gedateerd. De Thai hebben tot en met vandaag een korte vakantie, dus het is hier erg druk met Thai van Chinese komaf, gelet op het uiterlijk. Ook Chinatown heeft zijn eigen beroemde puur! gouden Boeddha, deze staat in Wat Traimit. Het beeld is 3 m hoog, weegt 5,5 ton. De tempel stamt uit het begin van de 13e eeuw, het beeld waarschijnlijk eind 14e eeuw.
Terwijl Joop, bij de Chinese Poort, weer een tuk-tuk rijder afwimpelt, raakt Ali in gesprek met een“Chinees”. Hij leert haar een ritueel, je moet hiervoor midden onder de poort gaan staan en met gevouwen handen buigen naar de vier windstreken. Je mag hierbij wensen doen. Ook wensen doen in tempels is een normaal gebruik. Elke gelegenheid wordt hiervoor aangegrepen, dus ook het nieuwe jaar. Men heeft het er maar druk mee, binnenkort het Chinese Nieuwjaar en in april het Thaise Nieuwjaar (Songkran). In de Wat Mangkon Kalamawat, de grootste en drukste tempel in Chinatown, hebben we met verwondering de hectiek van de te volbrengen rituelen aanschouwd. Eerst moet er van alles gekocht worden: flesjes olie, kaarsen, wierookstokjes, bloemstukjes, voedsel, wensbriefjes, geluksrollen en nog veel meer. De monniken staan achter tafels deze spullen te verkopen alsof ze marktkooplui zijn. De kassa draait goed.
We zien op de wandeling zoveel gebeuren, dat we soms ogen te kort komen. Vooral in de “voedselstraten” worden spullen verkocht, waarvan wij geen idee hebben wat het is. We kunnen hier wel tig nieuwe Ra-ra’s van maken, maar dan moeten we eerst uitzoeken wat de oplossing is. Dat wordt ons nu even te veel.
Er liggen op diverse plaatsen nog zandzakken tegen de muur, niet alles is opgeruimd. In een geval zien we een creatief hergebruik van zandzakken.
Na afloop gaan we met de boot terug, op de boot koop je gewoon een kaartje voor een vast tarief, dit is wel zo gemakkelijk en veel goedkoper dan de heenreis vanochtend.
Hoewel het een bewolkte dag is, testen we in het zwembad van het hotel de nieuwe badkleding. Alles blijft mooi strak om het lijf zitten, zoals ook de bedoeling was.
Groet, JA