Naar de kust

Chao Lao Beach, vrijdag 30 December 2011

Woensdagavond in het restaurant van ons hotel waar het leuke stel, Gerda en Johan dus, ook logeren, samen geborreld en gegeten. Het was weer heel gezellig. De volgende ochtend, donderdag, zwaaien ze ons uit, zij gaan met de bus naar Bangkok, wij gaan langs de Cambodjaanse grens naar de oostkust van Thailand.
De kust hier is naar verluid ongerept en bij de Thai bekend om de “sea food” restaurants. Vanaf Aranya Prathet is het ongeveer 200 km tot deze kust. De reis staat dus in het teken van verplaatsing naar de kust.
Het eerste gedeelte van de route is net als in Cambodja vlak met veel rijstvelden. Toch is het landschap veel aantrekkelijker door het vele groen van de bomen en struiken. We zien zelfs zonnebloemen. Wat we ook zien zijn bij elk kruispunt een militaire controlepost, het wapen voor de borst. Thailand en Cambodja hebben al geruime tijd een grensconflict over het tempelcomplex Preah Vihear. Ook wij zijn gewapend, maar dan tegen acties van vervelende Thaise honden. Toch vreemd, in Laos en Cambodja zijn de honden zo mak als lammetjes. Zijn ze hier beter doorvoed en daardoor meer energie?
Halverwege de dag rijden we het karstgebergte in. Het gebied staat bekend om de grotten en watervallen, maar dat geloven we wel. Watervallen genoeg gezien en we zijn geen grote liefhebbers van grotten. We overnachten in een vreemdsoortig resort, erg groot, bungalows rond een grote vijver, een driving range, uitkijktoren, planetarium en museumpje. Maar geen zwembad , wel golfbuggy’s waar het personeel in rond rijdt. Wij hebben er prima geslapen.
Vandaag, vrijdag, verder op weg naar de kust. We combineren twee etappes, net als gisteren. Samen 200 km en dan zien we: Zee, Strand en Palmen. Het uitzicht is boven verwachting, geen mens op het strand.
Onze fietsroute loopt kilometers langs het strand en aan de andere kant van de weg garnalen kwekerijen.
En inderdaad, we zien veel visrestaurants. Tegen half twee zien we een tiental bungalows pal aan de zee gelegen. Er blijkt voor één nacht een bungalow vrij te zijn. Het lijkt wel een paradijsje. Op het strand geen verkopers, ligstoelen, parasols of wat dan ook. Alleen een lokale visser, bezig netten uit te zetten. De Thaise buren gaan niet in zee zolang de zon schijnt, we hebben het rijk alleen. Alweer bofkonten!
Duidelijk dat onze avondmaaltijd op sea food is gebaseerd, prawns, shrimps en crabmeat. Heerlijk, we hebben onze vingers nog.
Morgen gaan we naar Ban Phe, in het luxe guesthouse is alleen nog maar een suite beschikbaar. In eerste instantie kunnen we daar niet terecht, maar door annulering is de suite vrijgekomen. Niet onze eerste keuze, maar toch wel weer leuk. Het restaurant is een van de beste van de omgeving. Oudjaarsavond is er een party, we zijn benieuwd.
Dit stukje typen we met op vijf meter afstand ( het wordt nu eb) het geluid van de golven. Het terras is twee meter boven het strand gebouwd. Onze buren steken alvast wat vuurpijlen af.
N.B. De oplossing voor het “ Ra Ra wat is dit” geven we nog niet, we wachten nog wat meer reacties af, lees ook de hint.
Groet, JA