Border Crossing

Stung Treng, dinsdag 13 December 2011

De route gaat vandaag door een eenzaam gebied. Vlak voor de Cambodjaanse grens is de grootste waterval (qua volume) van Azië. Deze gaan we bekijken, het is inderdaad een indrukwekkend gezicht. Met donderend geweld valt de Mekong over de volle breedte een tiental meters naar beneden.
Bij het uitzichtpunt drinken we nog een kopje koffie en geven onze laatste Kips uit.
Aan de Laotiaanse grens wordt een nieuw grensgebouw neergezet. Voor het krijgen van een uitreisstempel betalen we nu $2 pp in plaats van de gebruikelijke $1. Betalen de toeristen nu dit gebouw?
Even verderop staat een soort marktkraampje, we worden gewenkt te komen. Het blijkt dat onze gezondheid wordt gecontroleerd en na goed gekeurd te zijn krijgen we een verklaring ($1 pp) mee.
Er tegenover ligt het Cambodjaanse grensgebouwtje, hier regelen we toeristenvisum ($23 pp). Vervolgens bij een volgend kantoortje nogmaals een formuliertje in vullen, een stempel in ons paspoort erbij ($2pp) en dan rijden we Cambodja in.
De weg is goed, nauwelijks verkeer en om de 20 km een gehuchtje met een eenvoudig winkeltje. Wat direct opvalt is dat vele huizen niet aangesloten zijn op elektriciteit, in de winkeltjes ook geen koelkasten.
Koude colaatjes zullen dus lastig worden.
Na 90 km komen we weer in de bewoonde wereld. Eerst worden we nog ingehaald door “Boris Becker” op de fiets. Het is echter een Rus uit Siberië (Baikal meer) , onderweg van Hong Kong naar Singapore. Hij reist met erg weinig bagage, wel tent en slaapzak, en slaapt regelmatig bij monniken in kloosters. Hij is computerprogrammeur en doet soms een klusje op afstand. Zo hoopt hij voldoende geld te kunnen verdienen om nog door te kunnen gaan naar Bali.
Als we Stung Treng binnen rijden zien we Gerda en Johan, al fris gewassen, op weg naar een restaurantje.
We vinden onderkomen in een guesthouse aan de boulevard langs de Se Kong. We regelen een bustransport naar Kratie, 142 km vinden een beetje teveel van het goede. Bovendien is Ali een beetje vol op de borst. De bus doet er 2 uur over, op fiets toch gauw 10-11 uur. We kiezen voor het gemak, de bus vertrekt om 12.30 uur. We zitten nu, voor het GH op het terras, typen dit stukje en bekijken het Cambodjaanse leven. De Cambodjanen zijn veel levendiger en luidruchtiger dan de Laotiaan, het doet ons meer aan Vietnam denken.
Groet, JA