Bolavenplateau

Pakse, woensdag 7 December 2011

Om te beginnen: het plaatsen van foto’s bij het vorige verslag is niet zo gegaan als gewenst. Uiteindelijk zijn er maar 2 foto’s overgekomen. Zopas hebben we de rest geplaatst en in de goede volgorde gezet.

Dinsdagochtend op weg gegaan naar het volgende resort bij de Tad Lo watervallen, 80 km verderop. Na de stijging van gisteren klimmen we nog een stukje door en komen tot 1270 m hoogte. We merken duidelijk dat het op hoogte een stuk koeler is, Ali heeft vannacht aan een deken nauwelijks genoeg gehad.
Onderweg komen we vele schoolkinderen tegen, het is nu middagpauze (ongeveer 11.30-14.00 uur). Veel kinderen lopen vier keer per dag op en neer tussen huis en school. Langskomende fietsers (Falang) vormen dan een welkome afleiding. Het geven en ontvangen van een high five geeft een hoop plezier en opwinding.
De lunch gebruiken we in een zeer fraai aangelegd botanisch park, met daarin een restaurant en resort. Eigenaar is een belangrijke koffieproducent , hij heet Sinouk en heeft diverse cafés in de grote steden van Laos. Ons ontbijt in Pakse, na de busreis, hebben we gegeten in een van zijn cafés. Heerlijke koffie, maar Europese prijzen, voor de gewone Laotiaan niet te betalen.
Het laatste gedeelte van deze etappe is fraai, de weg, tot voor kort een zandweg, is nog niet zolang geleden geasfalteerd. We zoeven naar beneden.
In Tad Lo aangekomen vinden we een bungalow naast de waterval. Wat blijkt, hij ligt ook naast de bungalow van Johan en Gerda. We kunnen het goed met elkaar vinden, tijdens het avondeten wordt het gesprek gewoon voortgezet.

’s Ochtends weer wakker geworden met diverse oerwoudgeluiden. Op weg naar het ontbijt zien we een prachtige spin, zo groot als een hand. Volgens de receptionist volkomen ongevaarlijk voor de mens. We durven dan ook van dichtbij een foto te maken. We zijn van plan naar een derde resort aan een waterval te gaan, volgens ons boekje een hele mooie plek. Een plek om langer te blijven.
Onderweg komen we diverse fruitstalletjes tegen en zien opeens de “oerwoudvrucht” liggen. Het smaakt ongeveer als een grapefruit, maar ook een vleugje ananas. We kopen er twee. De verkoopster wijst ook nog ander vruchten aan en Ali mag er een proeven. Niet echt een succes, de verkoopster kan er hartelijk om lachen.
Tegen lunchtijd komen we bij het resort aan, de toegangsweg is bijzonder mooi. De verwachtingen zijn hoog gespannen. In het park is het erg rustig, receptie/restaurant zien er smaakvol uit. Als gewoonlijk gaat Ali met een medewerker enkele bungalows bekijken, er kan gekozen worden. In dubio komt Ali terug, de ligging is geweldig, maar de bungalows zijn wel heel erg basic. Onze tent is luxer. Bovendien wordt er een erg hoog bedrag gevraagd. Dat allemaal onder het mom van eco. Intussen heeft Joop gezien dat in het restaurant geen alcoholische dranken worden verkocht, dus ook geen Laobeer. Op zich geen punt, maar gevoegd bij het voorgaande besluiten we unaniem maar door te fietsen, het is niet onze plek.
Bij een winkeltje, naast een school, stoppen we om iets te eten en te drinken. De schooljeugd kijkt zeer belangstellend toe, maar durft niet al te dicht bij te komen. Als ze onze fietsen nader willen inspecteren en aan raken, worden ze door de verkoopster weggejaagd. De kinderen durven ons niet te benaderen, hoewel ze best nieuwsgierig zijn. Eng hoor, die falang!
Niet ver van Pakse krijgen we een tropische regenbui over ons heen. Raar hoe snel dat gaat, eerst een paar spetters en dan opeens hoost het. Gelukkig vinden we direct een afdakje. Na een minuut of vijf schijnt de zon alweer. We nemen onze intrek in het zelfde onderkomen als voorheen, nu echter in een familiebungalow, 2 kamers en 4 bedden. De rest is bezet/gereserveerd. We zijn te lui om verder te zoeken.
Morgen gaan we naar Champasak, hier staat een historisch tempelcomplex.
Voor overmorgen hebben we bij het Kingfisher Ecolodge gereserveerd , dit schijnt heel bijzonder te zijn(zie www.kingfisherecolodge.com).
Groet, JA