Luang Prabang

Luang Prabang, woensdag 23 November 2011

Het is nu woensdagmiddag 16.45 en we hebben net besloten nog een dagje langer hier te blijven. We hebben nog niet alles gezien wat we willen zien. Maar daarover later meer. De afgelopen dagen, in tegenstelling tot de dagen ervoor, zijn we toeristen tussen de toeristen. Luang Prabang is een leuke relaxte stad, in Frans-Aziatische koloniale stijl. Sommige oude huizen zouden niet misstaan in de Provence. In 1995 heeft deze oude koningsstad de status van werelderfgoed verkregen. In de loop der eeuwen zijn er onder vele koningen (het rijk van de olifanten en de witte parasol) meer dan dertig tempels en kloostercomplexen verrezen. Ook herbergt de stad een belangrijk puur gouden Boeddhabeeld, de Pha Bang, naamgever voor deze stad ( Luang betekent groot/ koninklijk). Dit beeld is gemaakt in Sri Lanka aan het begin van onze jaartelling en in 1512 geschonken aan de toenmalige koning door een Khmer vorst. Tot 1975 heeft de koning op de troon gezeten, toen heeft de Pathet Lao de macht overgenomen.
Het paleis is nu een nationaal museum.

Dinsdag gaan we de Phu Si berg op, midden in LP, om via 328 traptreden bij de That Chomsi te komen. Je hebt hier een prachtig uitzicht op stad en omgeving, wanneer het tenminste helder is. Nu niet, heiig, bewolkt en een beetje ‘vies’ warm. De berg weer afgedaald om het Nationaal Museum te bezoeken, helaas gesloten op dinsdag ( nog steeds Franse invloed?) Dus pakken we een tempel/kloostercomplex ( Wat Siphoutthabat Thippharam) en worden verrast door toestromende jonge monniken. Zij ‘dringen’ om binnen te komen bij verschillende gebouwen op dit complex. Bij navraag blijkt dat vandaag een examenperiode van vier dagen begint, met als eerste toets Lao. Voor de zekerheid hebben de meeste monniken twee pennen bij zich.’s Middags de fiets gepakt en pedalerend LP verkend. We genieten van het verkoelend rijwindje. We hebben gisteren op goed geluk een prima restaurantje gevonden, net buiten het toeristisch gebeuren, met een enthousiaste Laotiaanse kokkin. Op de kaart een groot aantal specifieke Laotiaanse gerechten, heel verfijnd klaargemaakt. We gaan er weer heen en gaan de hele kaart zoveel mogelijk uit proberen.

Vanmorgen, woensdag, als eerste naar het museum. We moeten tassen en camera’s afgeven, er mogen absoluut geen foto’s worden gemaakt in het paleis. Ongelooflijk de pracht en praal, tot het eind toe door het koningshuis gepraktiseerd. Wat een contrast met wat wij onderweg gezien hebben. Begrijpelijk dat het volk hiertegen in opstand is gekomen. De gouden Boeddha staat maar sneu in een zijvertrek, je moet door tralies loeren om het beeld te zien. Alleen tijdens het Laotiaans Nieuwjaar wordt dit beeld in een processie meegenomen naar de Wat Mai en blijft hier twee nachten, om daar na weer terug te gaan naar dit zijvertrek. We gaan verder naar het “Royal Cars Exhibition”, ook hier niet fotograferen. Er staan een aantal oude auto’s van de koning, de sleeën ( 50’ers) zijn geschonken door Amerika. Wegen waren er toen nauwelijks, de auto’s werden gebruikt voor ceremonieel vervoer tussen paleis en tempel. Toch stiekempjes enkele foto’s genomen.
Daarna op pad naar het belangrijkste tempelcomplex, de Wat Xien Thong, daterend uit de 16e eeuw. Harmonieus en indrukwekkend. Vooral de verhalende mozaïeken op de buitenmuren vinden we erg mooi.
Toch vinden we gewone dagelijkse taferelen minstens zo leuk, zoals een moeder die met haar kind het lezen oefent of een slapend jongetje in een marktstalletje.
We willen morgenvroeg,6 uur, de Tak Bat ( aalmoesprocessie van de monniken) gaan bekijken. Later, per fiets, naar de Kuang Si watervallen, gelezen dat dit een van de mooiste plekken ter wereld is…
Groet, JA