Sabadee
Door: ali/joop
Blijf op de hoogte en volg Joop en Ali
19 November 2011 | Laos, Vientiane
Mouang Houn, vrijdag 18 November 2011
Het matras in het guesthouse viel nogal tegen, de spiralen waren erg aanwezig. Een ideaal moment voor Ali om haar matje in stelling te brengen. Geslapen als een zoemend bijtje( bedankt collega’s!). Joop slaapt altijd en overal, ondergrond niet belangrijk.
Als we ‘s ochtends naar buiten stappen blijkt het een beetje mistig. Net als in Vietnam is hier de Franse koloniale invloed weer merkbaar, er zijn croissantjes en baguettes te koop. Bij de bakker kun je ook ontbijten, Ali kiest voor muesli. Nog even in het dorpje gekuierd en bij daglicht de klauterkade bekeken. De backpackers maken zich op voor een tweede dag op de slowboat, wij voor onze eerste fietsdag in Laos.
We rijden het dorpje uit en bevinden ons al direct in een overweldigende natuur. Bij elke bewoonde plek worden we onmiddellijk opgemerkt, Falang Falang! (vreemdeling) ,Sabadee (hallo). Dit gaat de hele dag door en maar zwaaien. Het is net Prinsjesdag. Als we stoppen komen de kinderen overal vandaan, als duvels uit een doosje. Ze vinden het prachtig om met ons op de foto te komen.
De weg is goed berijdbaar, goed geasfalteerd, weinig verkeer. Het zijn voornamelijk transportauto’s en Chinese vrachtwagens. De Chinezen houden zich vooral bezig met het verbeteren van de infrastructuur, in het bijzonder wegonderhoud en wegaanleg. Ze verrichten zelf de arbeid. We zien dat de Laotianen minder actief zijn dan de Vietnamezen. We hebben over de volksaard gelezen dat ze niet van stress houden. In elke activiteit moet een element van plezier zitten, men noemt dit muan. Een uitspraak van de Fransen:” de Vietnamees plant rijst, de Cambodjaan kijkt naar de groei en de Laotiaan luistert ernaar”.
Gelukkig hebben de jonge Laotianen muan in het leren en spreken van Engels. Zo rijden er regelmatig jongens, rond 16-17 jaar, een tijdje met ons op en praten honderd uit om hun Engels te oefenen.
Aan het begin van de middag komen we bij ons guesthouse aan, er is een mooie veranda bij. Terwijl we hier zitten stopt er een brommer. De jongen stapt doelgericht op ons af en begint een gesprek. We nodigen hem uit om te gaan zitten. We zijn erg veel over elkaar te weten gekomen, de tijd vliegt voorbij. Om vier neemt hij afscheid, hij moet nog 18 km lopennaar het dorpje in de bergen waar zijn ouderlijk huis staat, alleen te voet bereikbaar. Door de week is hij intern op zijn High School , zijn ouders moeten er hard voor werken, het zijn boeren( verbouwen maïs en rijst).
Ali is nog even bij de buren op bezoek geweest. Ze heeft een praatje gemaakt met de monnik en wordt uitgenodigd de tempel te bekijken.
We hebben nog wat in het dorpje rond gelopen, de markt bekeken en nergens Internet kunnen vinden.
Morgen naar Udom Xai, een grotere plaats met Internet mogelijkheid volgens LP.
Groet, JA
Het matras in het guesthouse viel nogal tegen, de spiralen waren erg aanwezig. Een ideaal moment voor Ali om haar matje in stelling te brengen. Geslapen als een zoemend bijtje( bedankt collega’s!). Joop slaapt altijd en overal, ondergrond niet belangrijk.
Als we ‘s ochtends naar buiten stappen blijkt het een beetje mistig. Net als in Vietnam is hier de Franse koloniale invloed weer merkbaar, er zijn croissantjes en baguettes te koop. Bij de bakker kun je ook ontbijten, Ali kiest voor muesli. Nog even in het dorpje gekuierd en bij daglicht de klauterkade bekeken. De backpackers maken zich op voor een tweede dag op de slowboat, wij voor onze eerste fietsdag in Laos.
We rijden het dorpje uit en bevinden ons al direct in een overweldigende natuur. Bij elke bewoonde plek worden we onmiddellijk opgemerkt, Falang Falang! (vreemdeling) ,Sabadee (hallo). Dit gaat de hele dag door en maar zwaaien. Het is net Prinsjesdag. Als we stoppen komen de kinderen overal vandaan, als duvels uit een doosje. Ze vinden het prachtig om met ons op de foto te komen.
De weg is goed berijdbaar, goed geasfalteerd, weinig verkeer. Het zijn voornamelijk transportauto’s en Chinese vrachtwagens. De Chinezen houden zich vooral bezig met het verbeteren van de infrastructuur, in het bijzonder wegonderhoud en wegaanleg. Ze verrichten zelf de arbeid. We zien dat de Laotianen minder actief zijn dan de Vietnamezen. We hebben over de volksaard gelezen dat ze niet van stress houden. In elke activiteit moet een element van plezier zitten, men noemt dit muan. Een uitspraak van de Fransen:” de Vietnamees plant rijst, de Cambodjaan kijkt naar de groei en de Laotiaan luistert ernaar”.
Gelukkig hebben de jonge Laotianen muan in het leren en spreken van Engels. Zo rijden er regelmatig jongens, rond 16-17 jaar, een tijdje met ons op en praten honderd uit om hun Engels te oefenen.
Aan het begin van de middag komen we bij ons guesthouse aan, er is een mooie veranda bij. Terwijl we hier zitten stopt er een brommer. De jongen stapt doelgericht op ons af en begint een gesprek. We nodigen hem uit om te gaan zitten. We zijn erg veel over elkaar te weten gekomen, de tijd vliegt voorbij. Om vier neemt hij afscheid, hij moet nog 18 km lopennaar het dorpje in de bergen waar zijn ouderlijk huis staat, alleen te voet bereikbaar. Door de week is hij intern op zijn High School , zijn ouders moeten er hard voor werken, het zijn boeren( verbouwen maïs en rijst).
Ali is nog even bij de buren op bezoek geweest. Ze heeft een praatje gemaakt met de monnik en wordt uitgenodigd de tempel te bekijken.
We hebben nog wat in het dorpje rond gelopen, de markt bekeken en nergens Internet kunnen vinden.
Morgen naar Udom Xai, een grotere plaats met Internet mogelijkheid volgens LP.
Groet, JA
-
19 November 2011 - 14:58
Dick En Carla Wind:
Ha, ben ik ook eens een keertje de eerste die reageert? We hebben een paar verslagen gemist omdat ik waarschijnlijk zo stom ben geweest om op afmelden te klikken. We maakten ons al ongerust. Maar nu is het hersteld en kunnen we weer verder genieten van jullie verslagen.
Groetjes, Dick en Carla -
19 November 2011 - 15:47
Edmund En Jopie:
Mooie verhalen en al evenzo mooie plaatjes. Dank daarvoor.
Wij hebben net een rondje gefietst, lekker fris buiten. Zonnetje erbij. De mist komt wat opzetten.
Nu maken we het ons hier gezellig thuis: glaasje wijn, kaarsjes aan en speculaas bakken.
Voorspoedige reis verder in Laos,
Een groet uit Nietap,
Jopie -
19 November 2011 - 22:03
Joke:
Hoi Joop en Ali, zie ik dat er nog een mail van jullie is en ja hoor ook mist, dat was nou net niet de bedoeling. Het is hier potdicht, maar warm in huis en ben aan de Champagne(soort rose ch) heerlijk van smaak, alvast voor oud en nieuw aan het voor proeven hihi.
Had er zin in en dat voor mij!!! ben gewoon blij dat ik het gered heb met die mist, niks voor mij kan gewoon niet de boel goed overzien. Intussen de post bekeken en stuur je mail.
Vele knuffels en liefs uit Groningen. xxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
