De optocht

Laem Son National Park, donderdag 12 Januari 2012

Het is 7 uur als we willen vertrekken. Joop staat al op de weg maar wordt teruggeroepen door de gastvrouw. Er moet nog een stukje in het gastenboek worden geschreven. Op zich geen punt, maar in dit geval wilde Joop de overenthousiaste gastvrouw eigenlijk ontwijken. Ze vraagt erg veel aandacht van Joop, maar goed dat Ali er bij is. We krijgen nog mandarijntjes mee voor onderweg en worden uitgebreid uitgezwaaid.
Na ruim 10 km komt Ali tot een verbijsterende ontdekking: haar Dazer hangt niet meer aan de stuurtas!
Terugrijden, waarschijnlijk verloren bij het guesthouse, doen we niet, de gecombineerde etappes zijn ruim 100 km, en een nieuwe ontmoeting met Angkana wil Joop liever vermijden. Grootmoedig staat hij zijn Dazer af aan Ali, hij heeft zijn stok, die met prima handgevoel.
De weg is flink heuvelachtig en gaat weer door plantages en regenwoud. We hebben het al eerder gezien, apen op een leeg vrachtwagentje, maar nu leggen we de link. We zien 2 apen op een vrachtwagentje, beladen met kokosnoten en ook een man onderaan een palm met een lang omhoogleidend touw in zijn hand. De apen zijn afgericht en worden gebruikt voor het plukken van de kokosnoten.
De Thai zijn trots op hun watervallen, regelmatig staan er grote borden langs de weg met een verwijzing er naar. Ook nu zien we weer vele borden, bij een van de watervallen, de Punyaban Waterfall, drinken we een kop koffie. In de Alpen zien we honderden van dit type watervallen, we zijn dan ook niet echt onder de indruk.
Vlak voor Ranong komen ons 2 fietsers tegemoet, de eersten die we zien sinds Cambodja. Het is een stel uit Nieuw Zeeland dat een wereldreis maakt. Ongemerkt hebben we een uur staan kletsen en informatie uitgewisseld. Ook zij slapen veelal in kloosters en soms in een moskee. Ze tonen belangstelling voor onze Dazer. Joop schrijft een briefje aan Angkana, als ze de Dazer heeft gevonden, mag ze deze doorgeven aan de Nieuw Zeelanders.
We fietsen weer verder, maar worden even later verrast door een bijzondere optocht. We kunnen de betekenis niet goed plaatsen. Er wordt gedanst, men draagt bloemen mee en een in een luipaardvel gehulde man wordt in een draagstoel meegevoerd.
(Later, in ons Guesthouse laten we de foto’s aan Thai zien. Ook voor hen zijn het bijzondere beelden, na goede bestudering van de foto’s komen ze tot de slotsom dat het om een Chinese Boeddhistische sekte gaat, met Voodoo-achtige praktijken.)
In Ranong, een grotere plaats, is natuurlijk weer een 7-Eleven. Net als Schlecker in Duitsland en Oostenrijk is 7-Eleven een favoriet van Ali. We eten er regelmatig een goedgevulde Hotdog als lunchhap. (We zien trouwens net op het Journaal (BVN) dat er door het Thaise leger honderden honden onderschept zijn, die als feestmaaltijd voor het Chinese Nieuwjaar moesten dienen. Het is niet leuk wat we nu gaan schrijven, maar onze eerste reactie was: “Hoe minder honden, hoe beter!”.)
Rond 3 uur komen we bij het Wasana Resort, gelegen in het Laem Son National Park. Het resort is een knus parkje, 7 bungalows in een mooie tuin.We blijven hier een dagje.
Groet, JA

N.B. Hulde aan onze buurtjes, zij hebben de laatste Ra Ra “gewonnen”:
Thom vanwege de uitgebreide, goed gedocumenteerde beschrijving van ook iets interessants (zo leren ook wij bij),
Bert en Jelleke om hun creatieve oplossing ( Joop heeft het voor de zekerheid op zijn hoofdwond uitgeprobeerd, we wachten af, maar weegbree is hier moeilijk te verkrijgen),
Anna en Maguurke voor het juiste antwoord. Als aanvulling, de pitten worden veel geëxporteerd naar India, ze worden daar als kleurstof in de kledingindustrie gebruikt.