Van Oost naar West

Kraburi, woensdag 11 Januari 2012

Vandaag is de dag slecht begonnen, bij het pakken van de fiets knalt Joop met zijn hoofd tegen een betonnen dwarsligger. Hij stort ter plekke neer en blijft gestrekt liggen. Ali vraagt geschrokken wat er aan de hand is , Joop gaat zitten en zegt: “Mag ik even bij komen?” terwijl het bloed over zijn voorhoofd stroomt. We maken alles schoon, gooien er wat betadine tegen aan en gaan daarna een kop koffie drinken om de schrik te boven te komen. Joop baalt, hij heeft voor vandaag een bezoek aan de kapper ingepland, kan mooi niet doorgaan. In het koffietentje hebben we nog een leuk gesprek met de Thaise eigenaar en zijn vriendin uit Alaska. Het is na negenen als we aan de tocht van vandaag beginnen. We fietsen van de Oost- naar de Westkust van Thailand, het grootste deel van de route gaat over Highway 4. Een plezierige, rustige weg langs plantages en regenwoud. Voordat we op de Highway komen, brengen we nog een bezoekje aan de Big C, een Thaise Carrefour. We blijven het leuk vinden om grote supermarkten in andere landen te bezoeken. We kopen een nieuwe voorraad muesli, al dagen samen met yoghurtjes en jus d’orange ons standaard ontbijt. Elke dag toast met jam of gebakken eieren gaat vervelen.
Er wordt hier weer koffie verbouwd, we zien de koffiebonen naast een andere vrucht te drogen liggen. Deze vrucht groeit aan een palmachtige boom. We hebben informatie ingewonnen over deze vrucht. Tijd dus voor een nieuwe Ra Ra.
Van honden vandaag geen last op een keer na, zonder te blaffen stormt er een hond op ons af. We twijfelen tussen Dazer en bamboestok, het wordt de stok. Stel dat de hond doof is en met de stok zwaaien voldoet aan het oergevoel. Hoe dan ook de hond staakt zijn poging.
10 km voor Kraburi komen we bij de Kra Isthmus, dit is het smalste gedeelte van het Maleisisch schiereiland. Al eeuwen geleden heeft een Siamese koning het plan bedacht om hier een kanaal aan te leggen om de Andamanzee met de Golf van Thailand te verbinden. Ook de Lesseps heeft zich met dit plan bezig gehouden en na hem nog vele anderen. Tot nu toe zonder resultaat. Op dit moment tonen de Chinezen interesse .
We overnachten in het Pannika “resort”, eenvoudige bungalows, heel wat anders dan de onderkomens van de afgelopen dagen. We worden hartelijk ontvangen door een goed Engels sprekende eigenaresse. Op haar aanraden gaan we een bezoekje brengen aan de pier, waar de oversteek naar Myanmar is. Het is geen officiële grensovergang, maar er is wel stiekem verkeer. Alcohol en tabak, goedkoop in Myanmar, worden gesmokkeld. We zien inderdaad een bootje snel op en neer gaan. We eten nog wat in een streetfood restaurant, er is geen kaart, dus we wijzen ingrediënten aan. De kokkin knikt begrijpend en maakt er iets lekkers van. Hier is men geen Westerse toeristen gewend, de mensen proberen weer contact te maken. We voelen ons weer reizigers in plaats van toeristen.
Groet, JA