Boze Corsicanen

St Florent, 8 juli
St Florent schijnt een leuk stadje te zijn met een uitgestrekte jachthaven en vele terrasjes. Ook de oude binnenstad en de Genuese Citadel zijn bezienswaardig. We nemen er de tijd voor, slapen uit (tot 7.30) en fietsen vanaf de camping, zonder bepakking naar het stadje. Het ligt er inderdaad mooi bij, met de hoge bergen op de achtergrond. Weer terug op de camping houden we een siësta en gaan, “op zijn Frans” tegen 4 uur naar het strand. Wat een gedoe om in zee te komen over die dikke keien, nog lastiger is het om er weer uit te komen. We zijn benieuwd of er op Corsica ook zandstranden zijn.
Lozari, 9 juli
We laten het tropenrooster ingaan. D.w.z. vòòr 6 uur opstaan, en om ongeveer 7 uur op de fiets en voor het middaguur op de volgende camping arriveren. Voor vandaag gaan we één bult over ( 500 hoogtemeters) en fietsen 40 km. We rijden iets het binnenland in door de Désert des Agriates, een droog, dor en woest berglandschap. We vinden het prachtig. De cigales maken een oorverdovend kabaal. Vlak voordat de afdaling inzet willen we bij een bron de bidons vullen. De uitloop wordt door een plastic gaaswerk grotendeels afgeschermd, maar met wat rekken kunnen we er net bij. Van boven (terras/restaurant) komt een man aangelopen: “Eau non- potable” zegt hij. Oei! Net al het eigen water weggegooid. Dan maar naar boven voor nog een kopje koffie. Om water te vragen zonder iets te consumeren vinden we lullig. Maar water krijgen we niet, we kunnen wel een fles mineraal water van 3.50 euro kopen. Het begint ons te dagen dat hier waarschijnlijk een raar handeltje plaatsvindt. We besluiten dus gewoon te tappen uit de bron. En weer komt dezelfde man aangerend. Er is intussen een uithangbord, met daarop het dagmenu van het restaurant, aan het hekwerkje gehangen. “Ne poussez pas” roept hij nu. Echter zonder het gaaswerk aan te raken blijft het water onbereikbaar. Dus, voorzichtig reikend, maar wel tegen het hekwerk geleund, vult Joop een fles. De man krijgt een woede aanval, de prefectuur heeft bepaald dat we niet van het water mogen drinken. Hij windt zich steeds meer op. Ook zijn vrouw mengt zich in de discussie en roept “respectez la Corse!” Wij begrijpen eigenlijk niet goed waarom het hekwerkje er staat, maar volgens de man dient dit om het bord te kunnen bevestigen??? We hebben nog nooit meegemaakt dat het vullen van een bidon wordt geweigerd, nadat er een consumptie is gebruikt. Terwijl we weg fietsen blijven ze opgewonden schreeuwen en Ali kan het niet laten venijnig terug te roepen “respectez les touristes” en maakt een geldteken. We zitten in de afdaling en dat is maar goed ook. Op de camping bij Lozari valt het ons opnieuw op: heel veel tentkampeerders, eventueel een vouwwagen, maar erg weinig caravans of campers. Heeft mogelijk toch te maken met de overtocht per ferry. De sfeer op de campings is erg gemoedelijk, misschien tentkampeerders eigen. In ieder geval geen macho gedoe over formaat auto, caravan, vermogen van de mover of grootte van de satellietschotel. Prima zo.
Au revoir, JA