Drie sterren

Calvi, 10 juli
Om een druk stuk kustweg te vermijden gaan we bij Lozari weer het binnenland in. Een klim langs een stuwmeertje en daarna langs pittoreske dorpjes voert ons naar Col de Salvi. Vandaar hebben we een fraai uitzicht op Calvi, het einddoel voor vandaag. Maar eerst drinken we nog een kopje koffie in het dorpje Muro. De cafébaas zit op een luie stoel voor zijn café. Met moeite komt hij eruit om voor ons koffie te halen. “ Noisette? Pas de lait” , zegt hij. (Om de hoek is een winkeltje, haal daar dan maar melk denkt Ali, maar zegt het niet). Dan maar 2 keer zwart. Als we weer vertrekken toont hij zowaar belastingstelling voor onze fietsreis. Nog niet eerder van een Corsicaan meegemaakt. Een beetje een narrig volkje, die Corsicanen, is onze indruk tot nu toe. Als we Calvi binnenrijden overvalt ons de drukte. Met amper 4000 inwoners is Calvi, gelegen aan een van de mooiste baaien van Corsica, de vijfde stad van het eiland. Maar nu is het aantal er een veelvoud van. Een echte uitgaansplaats. Er zijn 50 restaurants! Bij de Citadel komen we Columbus weer tegen. Volgens de Corsicanen is hij hier geboren. De meeste historici houden het echter op Genua, de voormalige heersers op Corsica. Er zijn 11 campings. Op loopafstand van het centrum vinden we er een die netjes en rustig is. Daar raken we in gesprek met een Franse fietser. Het is hier nu nog tamelijk rustig, maar vanaf 15 juli wordt het hier een gekkenhuis. Hij heeft vaker op Corsica gefietst en geeft ons een aantal leuke tips. Aan het eind van de middag lopen we naar Calvi om het plaatsje verder te verkennen. Als we op een terrasje een pilsje zitten te drinken schiet Ali hartelijk in de lach. Ze ziet een jeep van het Légion Etrangiers, met daarin 2 bonkige kerels, gekleed in het Légionairs kostuum. Zij denkt dat het nep is.” Helemaal niet” zegt Joop, “het vreemdelingenlegioen bestaat nog wel degelijk.” Op het plaatsje zelf zijn we vrij snel uitgekeken. De Citadel is wel leuk, maar in de straatjes van het stadje zijn enkel pizzeria’s, ijssalons en souvenierprullaria winkeltjes. Uitdagende visrestaurantjes zien we niet. We eten een menuutje aan de haven met zicht op de dure jachten. Als we naar bed gaan horen we de disco’s in de verte al dreunen.
Galéria, 11juli
Als we om 5.45 opstaan dreunen ze nog. De kronkelige kustweg tussen Calvi en Porto is grandioos mooi. We ronden een aantal ruige rotskapen en baaien, met steeds uitzicht op de azuurblauwe zee onder ons. Onderweg wordt Ali door Tsjechische toeristen gefotografeerd. Zij roepen dat haar blauwe shirtje mooi combineert met de zee. Voortdurend dalen we af naar zeeniveau om daarna weer 100-150m omhoog te gaan. Maar nergens wordt de 6% overschreden. Er is nauwelijks verkeer en het wegdek is weer bar slecht. Maar juist nu merken we dat de fietsen het fantastisch doen. Ze zijn er dan ook voor gebouwd om het ruigere werk aan te kunnen. Wij vinden Corsica een prima eiland voor fietsers, wandelaars en zeelui. Met een (zeil)jacht(je) het eiland ronden en dan voor anker gaan in zo’n schitterende baai, lijkt ook aanlokkelijk. Rond het middaguur zijn we op de camping van Galéria, waar we een prachtig plekje vinden. Na de siësta fietsen we naar de delta van Le Fango, een natuurgebied waar 2 riviertjes in zee uitmonden. Vlak achter het strand heeft zich een kreek gevormd, waarin het heerlijk zwemmen is (tip van de Fransman). Heel bijzonder, eerst zwemmen in zee en dan het zoute water er afspoelen in de kristalheldere kreek.
Porto, 12 juli
We vervolgen de panoramische weg naar Porto. Bij het verlaten van Galéria hebben we zicht op “La grande Barrière” een bergketen tussen de Paglia Orba en Punta Minuta, rond 2500m hoog , er zijn zelfs wat sneeuwveldjes te bespeuren. De beklimming van de Col de Palmarella is 11 km lang, maar met gemiddeld 4% absoluut niet zwaar. Na de Col blijven we lange tijd op hoogte fietsen met weer prachtige uitzichten. Vooral de Golfe de Girolata is fantastisch. Deze vormt, samen met de Golfe de Porto, het natuurreservaat van Scandola. In de roodbruine rotsen broeden de enige visarenden van Frankrijk.
In Porto belanden we weer op een “alles erop en eraan” camping. Ook nu is het merendeel tentkampeerder. Op dit soort campings is meestal wel internet en dat is ook wel handig. Vanmiddag wat poedelen in het grote zwembad en een bezichtiging van Porto.
Au revoir, JA