Rugwind

Evora, 27-04-2013
Na de gebruikelijke werkzaamheden op een rustdag, zoals wasmachine vullen en de blog bij houden, wandelen we in de loop van de dag naar het centrum. Dat gaat bij Joop een beetje moeizaam. Hij loopt met een dikke enkel nadat hij zich verstapt heeft in een greppeltje. Evora is mooi, maar toch hadden we er meer van verwacht. Het bekendste historische bouwwerk is de Templo Romano, een Romeinse tempel met Corinthische zuilen uit de 2e eeuw. Vlak erbij ligt de kathedraal Santa Maria uit de 12e en 13e eeuw. Die gaan we bezichtigen. Het leukst vinden wij dat we over het dak kunnen lopen. We kunnen zò de klokkentoren inkijken. Het uitzicht rondom over de Alentejo is prachtig. Het is intussen veel kouder geworden, de temperatuur is wel met 10 graden geduikeld. Helaas krijgt de campingmevrouw niet gelijk. Maar het is nog steeds zonnig genoeg om op het mooie Praça do Giraldo , voorzien van fraaie arcaden, een terrasje te pikken. ’s Avonds wordt het zo koud, dat we vroeg de tent in duiken. Joop om zijn enkel te laten rusten en Ali om in haar e-book, met ingebouwde verlichting, te gaan lezen. Handig, voor in de tent. Voor het slapen gaan doet Ali voor de zekerheid haar (bed)sokken aan.
Zondag, 28-04-2013
Na een koude nacht, waarbij Ali halverwege de nacht ook nog de lange skionderbroek en een fleecevestje aandoet, verlaten we Evora. We gaan op weg naar Beja. Het is zonnig, maar fris. Met een stevige rugwind zeilen we naar het zuiden. Heerlijk! Onderweg bekijken we de plaatsjes Viano do Alentejo en Alvito. In Viano bewonderen we een prachtige dorpsfontein uit de 17e eeuw: de Fonte das Freras en bekijken het imposante kasteel. In Alvito staat een pelourinho, stadspilaar. Deze kwamen rond 1200 in zwang. Ze waren het embleem van de feodale macht en deden dienst als de plaats waar uitspraken van de gemeenteraad werden voorgelezen. Soms deden ze ook dienst als schandpaal of galg. Onderweg komen we de eerste echte picknickplaats tegen. Onder hoge, bloeiende bomen (een soort witte mimosa?) eten we een broodje. Ook in Cuba(!) stoppen we even. In het parkje staan bloeiende, geurende sinaasappelbomen. Op de camping in Beja heeft zich een grote groep Franse camperaars verzameld, dat georganiseerd op reis is. Zo te zien voornamelijk 70 plussers.’s Avonds proberen we in een restaurant de plaatselijke specialiteit uit: Carne de Porco à Alentejana. Varkensvlees met venusschelpjes. Een beetje merkwaardig maar wel heerlijk.
Maandag, 29-04-2013
Bij het afrekenen van de camping blijkt deze maar 3,96 euro te kosten. Het is een gemeente camping. Op deze camping mag je tot 24.00 uur gemotoriseerd op en af . Zo gebeurde het dat we vlak voor 12 uur wreed in onze slaap werden verstoord. De caravan tegenover ons werd, met een hoop lawaai, aangekoppeld en een kwartiertje later reed de combinatie de camping af. Zoals we vorig jaar ook al vermeld hebben, is het weer in het zuiden altijd van slag in de meivakantie als wij er zijn. Vorige week, met die zomerse temperaturen, zeiden we al lacherig tegen elkaar dat het over een paar dagen wel afgelopen zou zijn met het mooie weer. En ja hoor… Maar het is droog, de zon schijnt en nog steeds de koude rugwind! De GPS vindt dat we naar het zuiden, richting Algarve moeten. We volgen eerst de aanwijzingen, maar vermoeden al vrij snel dat we niet op de gewenste weg rijden. Controle op de kaart bevestigt dit, de GPS wil ons via een enorme omweg (28 km) naar Penedo Gordo brengen. Dit plaatsje ligt op 5 km van Beja! We zetten het apparaat uit, keren om en rijden als vanouds op de wegenkaart. We fietsen nu naar het zuidwesten richting Atlantische kust. (Over de N18,N2,N263 en N123-1 naar Amoreiras.) We hebben een camping uitgekozen, midden in de natuur. De GPS kent de camping en geeft duidelijk de richting aan, voorbij Amoreiras rechtsaf en dan verder over een onverharde weg . Bij de aangegeven afslag zien we geen bordje van de camping. Na wat gezoek en navraag stranden we voor een beekje, dat dwars over het pad stroomt. Te diep om door te fietsen, in natte schoenen krijgen hebben we ook geen zin. We keren om, schrijven de camping af en fietsen door naar het volgende dorp. In het café daar informeren we naar overnachtingsmogelijkheden in de buurt. Het is ondertussen gaan regenen en we zijn achteraf blij dat we de camping niet hebben gevonden, dus geen geklooi in een natte tent. We worden uiteindelijk door verwezen naar Monte Maravilhas. Hier zijn kamers, huisjes en caravans te huur. Daar aangekomen blijkt alle accommodatie al bezet te zijn. Moeten we de tent toch nog opzetten… Getver , Ali baalt, vooral omdat er een hele koude nacht wordt voorspeld. Het is gelukkig wel droog geworden en een zwak zonnetje schijnt. De beheerder nodigt ons uit om met hem en een aantal vrienden mee te eten. Zijn nichtjes koken. Het wordt een heel bijzondere avond, waarover later meer.
Até logo JA