Albergue de Peregrinos

Vila de Cruces, dinsdag 19 juni 2012

Zondag 17 juni
Het weerbericht op de TV gisteravond meldt voor vandaag een overtrekkende depressie vanaf de Atlantische Oceaan, met wolken, regen en een westenwind.
Wij staan evenwel op met een stralende zon en een onbewolkte blauwe hemel. We beginnen de tocht vandaag met een klim van een paar kilometers. Daarna volgt een lange afdaling van ruim 800 m. naar Verin op ruim 380 m. Maar we moeten ook weer omhoog naar 840 m. De passen heten hier niet meer puerto maar alto. Gisteren en vandaag hebben we achtereenvolgens de alto’s Alto de Ganizo, Alto de Meson de Herosa, Alto de Fumaces en Alto de Estavas gehad. De wind is zuid en blaast de nog resterende bewolking voor ons weg. De Camino heet sinds gisteren gewoon de “Camino de Santiago”. We zien nu steeds meer wandelaars. Om half 3 rijden we de camping van Allariz op, het mooiste plaatsje op dit deel van de route. Maar dat kan al snel, want de meeste plaatsjes vinden wij er niet zo aantrekkelijk uitzien. De camping is echter mooi en heeft een wasmachine, waar zo ongeveer al onze kleding ingaat. Ook is er een bar/restaurant en WiFi. Aan het eind van de middag wordt het erg donker en gaat het regenen. Het blijft een paar uur hard regenen, we krijgen de was nog net droog binnen. We gaan het plaatsje niet meer bekijken, we waren toch al niet zo onder de indruk toen we erdoor fietsten. We eten op de camping. Door het slechte weer is de digitale ontvangst van de TV gestoord, dus geen voetbal. Met de kennis van nu hebben we daaraan niet veel gemist. Als we gaan slapen is het weer droog.

Maandag 18 juni
We rijden dorpje in , dorpje uit, heuvel op, heuvel af over kleine mooie weggetjes. Geen enkele Puerto of Alto maar heel veel klimwerk. De nieuwere huizen in de dorpen zien er streng uit, grijs natuursteen en grote hekken er omheen. De oudere huizen zijn veelal vervallen. Soms zijn ze liefdevol gerestaureerd en dan zijn ze prachtig. Bloembakken aan de balkonnetjes zou het geheel opfleuren, maar helaas. Meestal zijn alle luiken dicht, ook als het bewolkt is. Overal in de dorpjes zien we nog authentieke maisschuurtjes staan. De omgeving is prachtig, erg groen en kleinschalige wijnbouw op de hellingen. Na een afdaling door de bossen en tussen de wijnranken door naar de rivier de Mino gaan we weer klimmen naar Leiro. Leiro is het centrum van de Ribeiro-wijn; een druivenras dat, niet gekruist met de rassen van elders, oorspronkelijk uit deze streek komt. We zien ook weer veel palmbomen. We klimmen stevig verder naar Carballino en nog verder naar Cea, war we gaan overnachten. Er is geen camping, maar wel een Albergue Peregrino, waar je alleen mag slapen met een pelgrimspas. Die hebben we en dit willen we ook eens mee maken. Met alleen pelgrims (wandelaars) slapen we gemixt op een slaapzaal (22 stapelbedden). Heel keurig allemaal, je krijgt een weggooi-kussensloop en matrashoes. De bijdrage is 5 euro pp. We zien tijdens het inschrijven dat er vandaag, behalve Spanjaarden, ook lopers uit Frankrijk, Griekenland en Litouwen zijn. We eten in het dorp in een soort winkel/huiskamer restaurant, moeder en zoon koken. Zoon vertelt trots dat de groenten uit eigen tuin komen. Moeder komt regelmatig vragen of het lekker is en naar wens. Het is zelfs uitstekend. Als het flesje wijn op is, wordt er gewoon een nieuwe voorgezet. We weten ons (alweer) te beheersen. Het zelfgemaakte likeurtje kunnen en willen we niet weigeren. Na afloop wordt gevraagd of we een stukje in het gastenboekje willen schrijven en zien dat vele pelgrims ons voor zijn gegaan. Na het eten kijkt Joop in een Spaanse bar naar de tweede helft van Spanje- Kroatië. Ali gaat slapen, doet haar oordoppen in, want er wordt nogal gesnurkt zo links en rechts.

Dinsdag 19 juni
We slapen uitstekend, maar om 6 uur gaan alle lichten in de slaapzaal aan. Het lijkt wel een kazerne. De meeste gasten staan ook inderdaad op. Wij en een paar anderen blijven nog een half uurtje liggen. Om 8 uur zitten we op de fiets. We fietsen eerst naar Oseira, daar ligt het Monasterio de Nuestra Santa Maria la Real de Oseira. Voor kenners een beroemd klooster. Het oudste Romaanse deel van dit Cisterciënzer klooster dateert uit 1131. We nemen enkele foto’s en gaan daarna weer fors klimmen naar ruim 1000m.
Het landschap blijft prachtig en wordt steeds ruiger. Het is uitstekend weer, half bewolkt. In A Golada vallen de Os Pendolles , een middeleeuwse marktcentrum, te bewonderen. We worden nu steeds vaker door de mensen uit de dorpjes aangesproken en een “Buon Camino “ toegewenst. 40 km voor Santiago de Compostela gaan we in Vila de Cruces in een hotelletje overnachten. We hebben geen zin om laat in Santiago aan te komen.
Adios, JA