Naar de Oceaan

El Puerto de Santa Maria, dinsdag 29 mei 2012

Zaterdag 26 mei
Vanaf Ronda volgen we de “Pueblos Blancos” route, de beroemde witte stadjes van Andalusië. Ze liggen inderdaad te pronken in de zon. Allemaal zijn ze echter op een eigen bult gebouwd, zodat we steeds een flinke klim naar het centrum moeten maken, minimaal 10% en dan weer naar beneden. We fietsen de laatste pas over van deze route die eindigt in Cadiz. De Puerto del Monte, 780 m, niet zo’n hoge, maar het gaat trapsgewijs in steile klimmetjes. Vlak voor Olvera stoppen we om Sanctuario Ntra Sra de los Remedios te bekijken en weer belanden we midden in feestelijk geklede families, die hun kinderen begeleiden in de Communie. Dat betekent voor de vrouwen een cocktailjurk uit de kast trekken, met hele korte rokjes, blote schouders en soms een diep decolleté en vooral torenhoge naaldhakken. De Spaanse vrouwen zijn nogal dik, maken zich erg zwaar op, dus erg esthetisch ziet het er niet altijd uit. De mannen hebben veelal een corsage in hun knoopsgat . Wij drinken een cola tegenover het Sanctuario en veel mannelijke familieleden slaan daar eerst nog een paar alcoholische versnaperingen naar binnen .
Het interieur van de kerk is overdadig barok ingericht en doet niet onder voor een Chinese Boeddhistische tempel. Bij Olvera begint de Via Verde de la Sierra, deze gaat door een prachtige natuur. We komen door 26 tunnels, over 4 viaducten en langs een rots, de Zaframagon, waar de grootste gierenkolonie van Andalusië huist. Ook maken we een praatje met een Pools gezin, een baby in een kar en een jongetje van 4 op de aanhangfiets. Het is veel zwaarder dan verwacht, vertellen zij. Ze zijn blij dat ze nu op een stuk fietspad rijden. Zo langzamerhand rijden we de bergen uit richting vlakke land van Sevilla, de “braadpan” van Spanje. Wij buigen eerst nog af richting Cadiz, het zuidelijkste punt van onze route. Het is weekend, dus we komen nu ook veel Spanjaarden op de fiets tegen. In een tot Hostal omgebouwd stationnetje, aan het eind van de Via Verde in Puerto Serrano, overnachten we.
Een Nederlands echtpaar runt sinds half April dit Hostal, een uitstekend onderkomen.
Van hen horen we dat de maand Mei communiemaand is .

Zondag 27 mei
Vandaag fietsen we maar een klein stukje, 35 km, omdat we op een camping bij een stuwmeertje willen overnachten. Het ligt bij een van de beroemde witte stadjes, Pueblo Blanco Arcos de la Frontera. Het ligt dus op een bult en heeft een ravijn, net als de andere witjes. Het landschap is duidelijk veranderd, de omgeving wordt steeds agrarischer. Graan, wijnstruiken (sherry!), zonnebloemvelden domineren de omgeving. Het gaat lichtglooiend op en neer. De camping blijkt niet meer te bestaan, maar daar hebben we al rekening mee gehouden. We fietsen door naar de kust, 50 km verderop. Geen Puerta’s en andere bultjes te beklimmen, dus dat moet niet al te moeilijk zijn. We merken wel, nu we in het laagland rijden, dat het veel zweteriger is geworden. In El Portal hebben zich in een voormalige suikerfabriek een kolonie ooievaars genesteld. Hoe langer je kijkt, des te meer je ziet! Om een uur of 5 komen we bij camping Las Dunas in El Puerto de Santa Maria aan. Het is een mooie camping maar in het weekend zijn er veel Spanjaarden en die zijn nogal lawaaierig. Om 10 uur ’s avonds zijn die echter allemaal naar huis en keert de rust terug. Een tweede Pinksterdag kent men hier niet (Hemelvaart wordt hier trouwens ook niet gevierd).
Adios, JA