Homestay

Satun, zondag 29 Januari 2012

Voordat we kunnen vertrekken uit Pak Bara is er eerst nog een fotomoment. De dames van de ziekenhuisgroep willen graag op de foto met in eerste instantie Ali, later moet Joop er ook bij op.
Een voor een nemen ze plaats en worden de foto’s gemaakt. Ook gaat Joop nog even op de foto met “zijn” vriendinnen van het resort en dan kunnen we gaan. Het is maar een korte route, dus we hebben alle tijd onderweg voor pauzes en andere observaties.
Al eerder hebben we melding gedaan van de bultige stieren en hun trotse bazen. In Trang heeft Joop op de stadsplattegrond iets gezien, wat mogelijk een verklaring zou kunnen zijn. Er is daar een plek genaamd “Bull Fighting Area”, dus toch iets met stierenvechten?
Onderweg wordt het ons nu geheel duidelijk, inderdaad stierenvechten. Niet zoals we uit Zuid Europa kennen een “gevecht” tussen man en stier, maar nu tussen stieren onderling. Vanaf jonge leeftijd worden ze voorbereid op het ultieme gevecht, met geslepen horens een strijd aangaan met een andere stier, soms met dodelijke afloop. De jonge stieren worden getraind op moed, durf en uithoudingsvermogen. Het is niet de bedoeling dat ze elkaar verwonden, de horens zijn getaped. Een goede vechtstier is een vermogen waard, er wordt zwaar gegokt (en verloren, soms tot huis en haard toe). Als de stier het gevecht niet overleefd is gelukkig voor de eigenaar ook het vlees geld waard. Deze laatste informatie hebben we van Pierre, de guesthouse eigenaar in Satun.
We zijn vroeg in Satun, de zuidelijkste stad aan de Westkust van Thailand. Op ons gemak bekijken we de aangegeven hotels in deze plaats, nogal groot en onpersoonlijk. We zien naast een van de hotels een klein guesthouse/restaurant, lijkt heel leuk, maar helaas vol. Op het terras zit Pierre en vertelt dat hij sinds kort een guesthouse is begonnen, “Special for guys like you”. Eigenlijk is het een Homestay, we maken gebruik van zijn badkamer, kunnen de keuken, koelkast gebruiken enz. Het is erg eenvoudig, maar erg schoon en erg goedkoop. Pierre is Canadees, van onze leeftijd, ruim 6 jaar in Thailand en doet dit voor sociale contacten, het liefst met mensen die “avontuurlijk” reizen: backpackers en mountainbikers zoals hij ze noemt. Dat van sociale contacten ondervinden we aan den lijve: hij kletst ons de oren van het hoofd, overweldigd ons met informatie over Thailand (en ook het stierenvechten). Een hele lieve, aardige man, maar een super-ADHD-er! ’s Avonds brengt hij ons