De Ao's

Ao Nang, donderdag 19 Januari 2012

We besluiten niet naar Phuket, het Benidorm van Thailand te gaan. Afhankelijk van het weer kiezen we voor een enkele of een dubbele etappe. We hebben al een tijdje zin in een middagje luieren in het zwembad, maar dit is tot nog toe letterlijk en figuurlijk in het water gevallen. We rijden ruim 40 km door prachtig karstgebied en de zon schijnt nog steeds als we in Ao Luk aankomen. Hier is een prachtig resort met een groot zwembad. De keuze is snel gemaakt, we fietsen vandaag (woensdag) niet verder. Het resort is inderdaad prachtig, maar heeft zijn beste tijd gehad. Het verval is al voorzichtig ingetreden. Het water van het zwembad kan schoner, dus goed nadouchen. We hebben het zwembad weer voor ons alleen, komt goed uit, Joop parkeert zijn fiets aan de rand van het zwembad en gaat een nieuwe poging doen om zijn fietscomputer weer aan de praat te krijgen. In de zware regenbui van dinsdag weigerde het ding zijn werk.
Ook dinsdag al een reparatiepoging ondernomen, echter alleen als de fiets op zijn kop stond werkte de teller (???). Nieuwe poging is uiteindelijk succesvol, teller werkt weer, zodat Joop onderweg niet meer van Ali afhankelijk is , slecht voor zijn ego, humeur enz. Wat zo’n tellertje wel niet teweeg kan brengen.
Na een uurtje zwembad melden zich Alex en Wilma, de fietsers met materiaalpech. Uiteindelijk is hun spaakprobeem opgelost door een handige Thai. Er zijn nu 8 Nederlandse fietsers in het hotel, bij aankomst hebben we al 4 Koga’s zien staan.
Tegen het eind van de middag komen de donkere wolken weer opzetten, de rest van de dag regent en onweert het.

Vandaag dus weer een korte etappe, nu naar Ao Nang (bij Krabi), een drukke badplaats . Opnieuw fietsen we door het mooie karstgebied over rustige landwegen. Het is nog bewolkt, maar “vies” warm. De luchtvochtigheid is zo hoog, dat het voelt alsof we in een sauna fietsen. Gelukkig klaart het snel op en wordt het fietsen draaglijk.
Als we de stranden naderen zien we al tekenen van “toeristische activiteit” : zware Harleys, bestuurd door breeduitzittende blanke heren op leeftijd, achterop Thaise deernen.
We rijden al vroeg de strandboulevard op en gaan op zoek naar een geschikt onderkomen. Het lukt niet direct, soms is het vol, te duur of te morsig. Het Chaya Resort, 10 bungalows rondom een zwembadje en ook nog zicht op zee is een uitstekende plek. Daar strijken we neer. Veel van onze kleren zijn vies of vochtig, dus we brengen ze zo snel mogelijk naar een laundry. Op dat moment fietsen Alex en Wilma voorbij, spreken ons aan en wij tippen ons resort. Zij nemen de laatste vrije kamer in beslag.
Ao Nang heeft twee stranden, gescheiden door een rotspartij. Op de fiets gaan we het plaatsje verkennen, kijken en lopen wat rond (McDonalds, Starbucks, Burgerking, PizzaHut….) en zijn blij dat wij bij het rustige strand bivakkeren. Wij vinden het opmerkelijk dat op een klein gedeelte van het strand de badgasten hutje-mutje op elkaar zitten, terwijl even verderop het strand bijna geheel verlaten is.
Wij maken een lange wandeling op het rustige strand en kijken nog een tijdje bij een pier naar de aankomende en vertrekkende bootjes. Hoewel bootjes: er liggen hier racemonsters met twee 225 pk buitenboord motoren. In dit gebied liggen veel eilanden ( o.a. het “James Bond” eiland), er kan gesnorkeld, gedoken en gekajakt worden.
Tijdens het avondeten spreken we nog even met de andere Nederlandse fietsers (koga’s), 2 oudere echtparen , maar ook doorgewinterde fietsers.
Wederom regen en onweer als we gaan slapen.

Groet JA