Rural Roads

Fang, dinsdag 8 November 2011

Om half acht zijn we klaar voor 2 etappes uit het boekje, maar eerst nog even ontbijten. Zelf gebakken bruinbrood met sesamzaad, heel lekker. De huispoes vindt het lekker bij Joop op schoot. Na het ontbijt, vlak voor ons vertrek, raken we in gesprek met een jong Frans gezin ( 2 schoolgaande kinderen van 6 en 8 jaar) dat een jaar lang backpackend door Azië trekt. Ze waren net uit Birma (Myanmar) gekomen. Kinderen krijgen elke ochtend 2 uur les van hun ouders. Malee neemt hartelijk afscheid van ons en stopt ons nog een geluksolifantje toe voor onderweg, een soort reismascotte. Haar echtegenoot heeft als hobby het kweken van orchideeën. Nog snel foto’s gemaakt van entree, orchidee en omgeving. Nu echt op de pedalen om 100 km weg te trappen.
Na circa 40 km hebben we de eerste etappe er op zitten. We drinken koffie op het terras van het overnachtings adres uit het boekje, het Chiang Dao Hill Resort. De route is afwisselend, redelijk verlaten en heuvelachtig, meestal door een oerwoudachtig bosgebied. We zien regelmatig platgereden slangen op de weg. Het tweede gedeelte van de etappe gaat over een rustig landweggetje door een vallei.
We zien veel agrarische producten zoals: aardappelen(!), rijst, mais, bananen, mandarijnen, mango’s, papaya’s en eenaantal voor ons onbekende producten .Veel vogels gezien, waaronder ibissen. Westelijk van ons( aan onze linkerkant) een bergrug, welke de grens met Birma vormt. Tijdens een pauze wordt ons door een man op een brommer spontaan een grote papaya aangeboden. Voordat we een foto kunnen nemen, is hij alweer verder getuft. De laatste kilometers gaan weer over een grotere weg, de 107, naar Fang. Na precies 100 km komen we om 16 uur bij een keurig hotel aan. Er is hier een grote avondmarkt en in tegenstelling tot Chiang Mai zijn hier alleen maar Thai op een enkele “verdwaalde” toerist( 4) na.
Op de markt kopen we allerlei hapjes en eten deze op een grasveldje op. Als toetje nemen we kleine pannenkoekjes met zoete crèmevulling. Kortom we doen net als de Thai. Het valt ons op dat er erg hygiënisch met de etenswaren wordt omgegaan. Er wordt niets met de blote hand aangeraakt en velen dragen ook nog een mondkapje.
Voor de overnachting van morgen belt Joop naar My Dream guesthouse, dit bellen gaat prima, maar aan de andere kant wordt alleen Thais gesproken. Dus toch maar de hulp van de receptionist gevraagd,
Intussen is er iemand aan de telefoon die wel Engels spreekt, dus Joop rondt zelf de reservering af.
Om dit guesthouse te bereiken varen we vanaf Ta Thon, aan de grens met Birma, ongeveer 2 uur over de Mae Kok rivier.
Groet JA