Boeddhist
Door: ali/joop
Blijf op de hoogte en volg Joop en Ali
19 April 2010 | China, Peking
Li Jiang, zondag 18 april 2010
Li Jiang(in het Chinees: prachtige rivier) wordt wel eens het ”Venetië” van China genoemd, vanwege de vele snelstromende watertjes en bruggetjes. Het was ooit een belangrijke (enige) doorgang op de zuidelijke zijderoute. De Naxi’s, van oorsprong Tibetaans, wonen al meer dan 1400 jaar in deze omgeving. Ze waren loyaal aan de keizers van de Ming dynastie en konden daardoor, tot op de dag van vandaag, hun eigen cultuur behouden, zich uitend in kleding, muziek, schrift en een matriarchale levensstijl. De oude binnenstad van Li Jiang, een wirwar van straatjes,steegjes, stroompjes, bruggetjes en trappetjes (alleen voetgangers) is in 1997erkend als Cultureel Werelderfgoed, evenals Dali, maar de binnenstad van Dali valt hierbij in het niet.
In ieder geval is het toerisme (99% Chinees) zeker met Venetië te vergelijken.
Gisteren zijn we al dwalend door de nauwe straatjes, onder alweer een stralende zon, de Lion Hill (Shizi Shan) op gegaan, met op de top de Wang Gu toren, met een uniek uitzicht op Jade Dragon Snow Mountain, de hoogvlakte en de duizenden daken van de oude stad.
Ook op de top een kleine Boeddhistische tempel en door de daar aanwezige monnik uitgenodigd om binnen te komen. Hij bood eerst Ali wierrookstokjes aan en deed de rituelen voor, daarna mocht Joop, die het “spel”meespeelde. Daarna werden we aan een tafeltje uitgenodigd en volgde er een nieuw ritueel, waarbij een kralenarmbandje een hoofdrol speelde. Op een papiertje (bewaard) werd in het Chinees van alles geschreven, de monnik gaf nog uitleg en voor zover wij nu hebben begrepen is Joop nu Boeddhist (?) en drager van dit armbandje, dit alles voor het luttele bedrag van 100 yuan. Als herboren naar het Black Dragon Park gegaan, uitsluitend Chinese toeristen aanwezig en vooral bezocht om vanuit dit park, op de Suo Cui brug, de Yulong Xue Shan te fotograferen.
Na het eten, op het boventerras voor onze kamer, onder het genot van een Yunnan wijntje, passanten bekeken, vice versa. Op het watertje drijven ’s avonds regelmatig papieren lotusbloemen langs met daarin een brandend kaarsje, gevoegd bij de duizenden rode Chinese lantaarnjes, hangend aan de daken, een feeëriek schouwspel. We hoeven morgen niet te fietsen, het flesje wijn is dan ook opgegaan.
Groeten JA
Li Jiang(in het Chinees: prachtige rivier) wordt wel eens het ”Venetië” van China genoemd, vanwege de vele snelstromende watertjes en bruggetjes. Het was ooit een belangrijke (enige) doorgang op de zuidelijke zijderoute. De Naxi’s, van oorsprong Tibetaans, wonen al meer dan 1400 jaar in deze omgeving. Ze waren loyaal aan de keizers van de Ming dynastie en konden daardoor, tot op de dag van vandaag, hun eigen cultuur behouden, zich uitend in kleding, muziek, schrift en een matriarchale levensstijl. De oude binnenstad van Li Jiang, een wirwar van straatjes,steegjes, stroompjes, bruggetjes en trappetjes (alleen voetgangers) is in 1997erkend als Cultureel Werelderfgoed, evenals Dali, maar de binnenstad van Dali valt hierbij in het niet.
In ieder geval is het toerisme (99% Chinees) zeker met Venetië te vergelijken.
Gisteren zijn we al dwalend door de nauwe straatjes, onder alweer een stralende zon, de Lion Hill (Shizi Shan) op gegaan, met op de top de Wang Gu toren, met een uniek uitzicht op Jade Dragon Snow Mountain, de hoogvlakte en de duizenden daken van de oude stad.
Ook op de top een kleine Boeddhistische tempel en door de daar aanwezige monnik uitgenodigd om binnen te komen. Hij bood eerst Ali wierrookstokjes aan en deed de rituelen voor, daarna mocht Joop, die het “spel”meespeelde. Daarna werden we aan een tafeltje uitgenodigd en volgde er een nieuw ritueel, waarbij een kralenarmbandje een hoofdrol speelde. Op een papiertje (bewaard) werd in het Chinees van alles geschreven, de monnik gaf nog uitleg en voor zover wij nu hebben begrepen is Joop nu Boeddhist (?) en drager van dit armbandje, dit alles voor het luttele bedrag van 100 yuan. Als herboren naar het Black Dragon Park gegaan, uitsluitend Chinese toeristen aanwezig en vooral bezocht om vanuit dit park, op de Suo Cui brug, de Yulong Xue Shan te fotograferen.
Na het eten, op het boventerras voor onze kamer, onder het genot van een Yunnan wijntje, passanten bekeken, vice versa. Op het watertje drijven ’s avonds regelmatig papieren lotusbloemen langs met daarin een brandend kaarsje, gevoegd bij de duizenden rode Chinese lantaarnjes, hangend aan de daken, een feeëriek schouwspel. We hoeven morgen niet te fietsen, het flesje wijn is dan ook opgegaan.
Groeten JA
-
19 April 2010 - 06:59
Hilda En Bert:
Hoi allebei,
Lees elke keer jullie avonturen mee
Wat een mooi land is China en zo te zien ook wel gastvrij.
Nog veel fietsplezier toegewenst
Hilda en Bert -
19 April 2010 - 08:48
Joke:
Hoi daar ben ik weer, geweldig al die foto's en zo'n gespleten varken heb ik nog nooit gezien en dat als dochter van een slager :-), hebben jullie er nog van gegeten in de vorm van babipangang xxxx -
19 April 2010 - 09:14
Lia:
Het is één langgerekt 'oohhhh' bij het zien van de foto's. Wat een leuke onderonsjes! Mooi hoor!
Het is iedere dag genieten van jullie avonturen. Groetjes. -
19 April 2010 - 16:25
Margreet:
oh, wat prachtig allemaal ! Mag ik achterop ! -
19 April 2010 - 16:37
Emjo:
gatver, wat een onsmakelijke foto van dat varken! Fijn dat joop Boeddhist is geworden, draagt hij nu ook een armbandje?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
