Hoedje van papier
Door: ali/joop
Blijf op de hoogte en volg Joop en Ali
24 Maart 2010 | Vietnam, Việt Trì
Viet Tri, woensdag 24 maart 2010
Vanmorgen nam het personeel met spijt afscheid van ons (volgens de receptioniste). Met vereende krachten werden onze fietsen opgetuigd, we kregen, heel zorgzaam, nog twee extra flessen water mee. Iedereen zwaaide ons uit. Even vlotjes Ha Noi uit als in gekomen, de routebeschrijving werkt prima, we zijn nu met het derde boekje begonnen: “De ontdekking” , van Ha Noi naar Kunming.
Op de uitvalsweg zagen we een grote ceremoniële optocht, wij bekeken de optocht, maar de optocht had ook veel belangstelling voor ons, over en weer werd geknikt en gezwaaid.
In Cho Yen, aan de QL23, kreeg Joop tijdens de koffiepauze, een peuter op zijn schoot geplaatst met de vraag of er gefotografeerd mocht worden. Dit hebben we wel vaker meegemaakt; Vietnamezen zijn erg trots op hun kinderen en de kleintjes worden uitgebreid vertroeteld. Soms vinden de kleintjes het helemaal niet leuk om bij zo’n vreemdeling op schoot gezet te worden, maar als wij het voor de kleintjes zouden opnemen, dus weigeren, dan zou dit door de volwassenen als een afwijzing beschouwd worden. Waar mogelijk proberen we de kleintjes op hun gemak te stellen…
Landschappelijk was de route niet zo interessant, we fietsten door de delta van de Rode rivier. Wel vonden we de rozenkweek, na Yen Lang, bijzonder: elke knop wordt afzonderlijk in een hoedje van (kranten)papier verpakt. Toen Ali dit ging fotograferen kreeg zij spontaan een bosje rozen aangeboden van de rozenverzorger, tijdens het aanbieden legde hij zijn hand op zijn hart, erg aandoenlijk. Dit soort ontmoetingen maken we alleen mee als we onderweg zijn, dan voelen we ons weer te gast in dit land.
In Viet Tri, bereikt via de QL2, zitten we nu in een, volgens ons, overheidshotel. Onze fietsen staan in de vergaderzaal van de communistische (socialistische?) partij, onder wakend oog van Uncle Ho.
Zoals gisteren al vermeld,hadden de fietsen een grote schoonmaakbeurt nodig. Bij de plaatselijke autowasserij had men er plezier in onze fietsen te wassen. Eerst werd het vuil er af gespoten, daarna ingezeept en gesopt, afgespoeld en gedroogd. Alles handmatig en tijdens de wasbeurt werd ons een kopje thee aangeboden door de bazin, die er ook veel lol aan beleefde. Het wassen van beide fietsen was nog goedkoper dan Ali’s knipbeurt, we hebben de jongens dan ook een extra fooi gegeven.
Morgen belooft het landschap heuvelachtiger en aantrekkelijker te worden.
Groeten JA
Vanmorgen nam het personeel met spijt afscheid van ons (volgens de receptioniste). Met vereende krachten werden onze fietsen opgetuigd, we kregen, heel zorgzaam, nog twee extra flessen water mee. Iedereen zwaaide ons uit. Even vlotjes Ha Noi uit als in gekomen, de routebeschrijving werkt prima, we zijn nu met het derde boekje begonnen: “De ontdekking” , van Ha Noi naar Kunming.
Op de uitvalsweg zagen we een grote ceremoniële optocht, wij bekeken de optocht, maar de optocht had ook veel belangstelling voor ons, over en weer werd geknikt en gezwaaid.
In Cho Yen, aan de QL23, kreeg Joop tijdens de koffiepauze, een peuter op zijn schoot geplaatst met de vraag of er gefotografeerd mocht worden. Dit hebben we wel vaker meegemaakt; Vietnamezen zijn erg trots op hun kinderen en de kleintjes worden uitgebreid vertroeteld. Soms vinden de kleintjes het helemaal niet leuk om bij zo’n vreemdeling op schoot gezet te worden, maar als wij het voor de kleintjes zouden opnemen, dus weigeren, dan zou dit door de volwassenen als een afwijzing beschouwd worden. Waar mogelijk proberen we de kleintjes op hun gemak te stellen…
Landschappelijk was de route niet zo interessant, we fietsten door de delta van de Rode rivier. Wel vonden we de rozenkweek, na Yen Lang, bijzonder: elke knop wordt afzonderlijk in een hoedje van (kranten)papier verpakt. Toen Ali dit ging fotograferen kreeg zij spontaan een bosje rozen aangeboden van de rozenverzorger, tijdens het aanbieden legde hij zijn hand op zijn hart, erg aandoenlijk. Dit soort ontmoetingen maken we alleen mee als we onderweg zijn, dan voelen we ons weer te gast in dit land.
In Viet Tri, bereikt via de QL2, zitten we nu in een, volgens ons, overheidshotel. Onze fietsen staan in de vergaderzaal van de communistische (socialistische?) partij, onder wakend oog van Uncle Ho.
Zoals gisteren al vermeld,hadden de fietsen een grote schoonmaakbeurt nodig. Bij de plaatselijke autowasserij had men er plezier in onze fietsen te wassen. Eerst werd het vuil er af gespoten, daarna ingezeept en gesopt, afgespoeld en gedroogd. Alles handmatig en tijdens de wasbeurt werd ons een kopje thee aangeboden door de bazin, die er ook veel lol aan beleefde. Het wassen van beide fietsen was nog goedkoper dan Ali’s knipbeurt, we hebben de jongens dan ook een extra fooi gegeven.
Morgen belooft het landschap heuvelachtiger en aantrekkelijker te worden.
Groeten JA
-
24 Maart 2010 - 13:48
Willemijn:
Jullie beginnen steeds vrolijker te kijken. En dan te bedenken, dat Joop nooit op de foto wilde hier op school! -
24 Maart 2010 - 15:42
Harrie/ina:
wat een weelde zo,n fiets wasserette ik moet het met een emmertje doen en alleen duurt dus ook langer ik kan aan jullie zien dat het jullie goed gaat beide zie je er gezond uit en het fietsen gaat nog steeds goed? na een paar dagen rust.wat is het toch een bijzondere ervaring deze reis
spijt dat we er niet bij zijn maar wie weet groejes en nog een fijne voortzetting vzn de reis en laat ons meegenieten van al het mooi,s onderweg -
24 Maart 2010 - 19:06
Joke:
He Joop en Ali ziet er goed uit xxx
-
25 Maart 2010 - 10:49
Jan En Greetje:
Alweer bijzonder leuk/mooi om jullie verslagen te lezen en de foto's te zien. Ik kan me niet voorstellen, dat jullie ( met zoveel ervaring) geen kinderen op hun gemak kunnen stellen! En de fietsen.....zijn vast nog nooit zo schoon geweest! Mooie foto!
groetjes en nog heel veel plezier! -
25 Maart 2010 - 22:07
Jan &zwaan:
hey pedaleurs,
we hebben even ruim 1100 km ingehaald, want zover bleken we achterop te zijn geraakt. Dat schiet lekker op achter de laptop op de bank. De accu heeft z'n eerste test met glans doorstaan en als ik weer inlog op jullie documentaire ,is het sterk verslavend. 1100 km in ruim anderhalf uur. Prima voor ons thuis toeristen.
Het volgende routeboekje lijkt me ook zo versalvend, dus ga lekker door zo. Veel plezier.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
