Castilla-La Mancha

Santuario Virgen de Cabeza 23 mei
We pikken de Hispaniaroute van Kees Wisse op in Andujar. Het klimmen begint meteen. De toppen van de Sierra Morena komen nauwelijks boven de 1000 meter uit, maar makkelijk te bedwingen is deze bergrug niet. Diepe dalen en steile hellingen maken het natuurpark Sierra de Andujar moeilijk doordringbaar. Bijzondere dieren, zoals de Iberische Lynx, zwarte buizerd en koningsgier zijn hier te vinden. En als we geluk (of pech) hebben kunnen we zelfs een wolf of een beer voor de wielen krijgen. Het doel vandaag is het bedevaartcomplex Virgen de la Cabeza. In 1227 verscheen hier de maagd Maria aan een herder die hier zijn schaapskudde hoedde. Het laatste weekend van April stromen honderdduizenden pelgrims naar deze plek. Ook hier wordt het beeld van Maria op de schouders genomen en rondgedragen in een grote processie. Het is dus te vergelijken met het feest in El Rocio. Zo zij er vele bedevaartoorden in Spanje die Maria vereren. Aan de voet van de Santuario ligt een camping. Nadat we de tent hebben opgezet brengen we een bezoek aan de Heilige Maagd.
Solana del Pino, 24 mei
De route voert vandaag door een droog en ruig landschap. Verkeer treffen we nauwelijks aan. Regelmatig wordt met borden gewaarschuwd niet te hard te rijden i.v.m. overstekende lynxen. Wij gaan sowieso niet te hard. Ook niet tijdens de afdalingen. Stel je voor dat je een lynx voor de wielen krijgt! Gelukkig gebeurt dat ook niet. Wel zien we met enige regelmaat edelherten in de bossen. Na 50 km. pittig klimmen en dalen, slaan we af naar een van de weinige echte dorpen in de Sierra Morena: Solana del Pino. De volgende overnachtingsmogelijkheid is 30 km. verderop, dat wordt voor ons iets te zwaar. We hebben vandaag al veel hoogtemeters gemaakt. We overnachten boven het plaatselijk restaurant in een Casa Rural. Het ziet er picobello uit en we worden uiterst vriendelijk ontvangen. In de kroeg, waar een pilsje gaan drinken, is men al op de hoogte van onze aanwezigheid. Het lijkt wel of het halve dorp ons van boven heeft zien aankomen. De patron van de Casa Rural is ook de kok. Zoals ons wel vaker is overkomen in Spanje eten we wat de pot schaft. Het verrassingmenu is een wildstoofpot van everzwijn en edelhert, vergezeld van salade en frietjes. We hebben onze vingers nog. Bovendien genoeg herten hier, daar doen we niet moeilijk over. Natuurlijk evenwicht moet er zijn.
Argamasilla de Calatrava, 25 mei
Als we de luiken open doen zien we een dichte misthangen. Op aanraden van de dorpelingen rijden we dezelfde weg omhoog het dorp uit. Door het dorp en dan omhoog is weliswaar 5 km. korter, maar ook veel steiler en met een slecht wegdek. Die extra 5 km. “winnen” we echter terug in de afdaling. Maar eerst gaan we bij de Panaderia brood kopen. In het winkeltje kijk je zo de bakkerij in. De bakkersvrouw nodigt ons ui rond te kijken. Trots wordt de houtgestookte oven getoond. We maken foto’s. De senora vraagt of we de foto’s willen mailen. Van dit soort momenten genieten we enorm. We duiken de mist in en op het hoogste punt hadden we kunnen genieten van een fenomenaal uitzicht, maar nu even niet. Als we vervolgens afdalen breekt uiteindelijk de zon door. In Mestanza aangekomen beieren de kerkklokken. Feestelijk aangeklede mensen stromen de kerk uit. Er wordt een vaandel meegedragen. Enkele mensen dragen een beeltenis van Ntra. Sra. de Antigua. Zij wordt in deze streek vereerd. Sinds gisteren rijden we in Castilla-La Mancha, de regio die Spanje zo beroemd heeft gemaakt. Het is het land van de zinderende hoogvlaktes, maar vooral die van Don Quichotte. In Puertollana ( Poort van de Vlakte) begint dit land. Wij overnachten in een Hostal ongeveer 5 km. verderop. De jonge eigenaresse blijkt een Vietnamese te zijn. Zij vindt het heel bijzonder dat wij in Vietnam gefietst hebben.
Adios, JA