Haastige spoed...
Door: ali/joop
Blijf op de hoogte en volg Joop en Ali
12 Maart 2010 | Vietnam, Hué
Hue, vrijdag 12 maart 2010
Vanmorgen, vanuit ons bed door het panoramaraam, een prachtige zonsopgang mogen aanschouwen. Voor een luxe resort toch een merkwaardig ontbijt, we kregen omelet met franse frietjes! Ali maakte voor de grap de opmerking:”zou ik om mayonaise kunnen vragen”? En warempel, even later werd er een piepklein schaaltje mayonaise spontaan op tafel gezet. Na dit ontbijt met gezwinde spoed vertrokken, er lagen nog twee Deo’s op onze weg. De zijstroken van de Deo Phu Gia waren aanmerkelijk smaller dan we gewend waren, maar het verkeer ging ruim om ons heen, met elke keer een luide toeter als signaal en groet. De bijrijder hangt meestal half uit het raam om te zwaaien en aan te moedigen.
Onderweg, vlak na Phu Loc, zagen we plotseling een groep mannen in een kring zitten en heftig gebaren en schreeuwen; er was een hanengevecht aan de gang. De tocht ging verder langs een grote binnenzee met veel activiteit op water en rijstvelden.
Het viel ons op, dat na de Wolkenpas we niet alleen in een andere klimaatzone zijn terecht gekomen, maar dat ook de natuur frisser oogt, de mensen zijn wat ingetogener. Er wordt minder gezwaaid en geroepen, ook de harde discomuziek wordt minder gehoord.
Ook opvallend is dat op elk erf één of meerdere huisaltaartjes staan, ze worden langs de weg te koop aangeboden. In de omgeving waar we nu fietsen is tijdens de Vietnam oorlog veel strijd geleverd, we hebben veel oorlogsmonumenten, graven en bunkers gezien.
Vlak voor binnenrijden van Hue werd Ali door een motorrijder gewezen op haar voortassen, daar was niets mee aan de hand. Voor de zekerheid ook maar even naar de voortassen van Joop gekeken: die waren er niet!!! Wat nu…? Verloren, gestolen of vergeten ?? Dit laatste kon Joop zich absoluut niet voorstellen. Ali wel, zij drong aan om met het resort te bellen. Met behulp van een aantal goedwillende Vietnamezen werd met hun mobieltje gebeld. En jawel, de tassen stonden nog op het resort! Hoe kunnen we ruim 60 km fietsen zonder dit door te hebben??
Het resort zou contact opnemen met ons hotel in Hue en regelen dat de tassen daar terecht zouden komen. Bij aankomst bij hotel werden we al op de hoogte gesteld van het overleg, resultaat: vanmiddag zijn beide tassen op onze kamer bezorgd. Kom daar in Nederland eens om.
Hue is de voormalige keizerstad, we blijven hier een paar dagen.
Groeten JA
Vanmorgen, vanuit ons bed door het panoramaraam, een prachtige zonsopgang mogen aanschouwen. Voor een luxe resort toch een merkwaardig ontbijt, we kregen omelet met franse frietjes! Ali maakte voor de grap de opmerking:”zou ik om mayonaise kunnen vragen”? En warempel, even later werd er een piepklein schaaltje mayonaise spontaan op tafel gezet. Na dit ontbijt met gezwinde spoed vertrokken, er lagen nog twee Deo’s op onze weg. De zijstroken van de Deo Phu Gia waren aanmerkelijk smaller dan we gewend waren, maar het verkeer ging ruim om ons heen, met elke keer een luide toeter als signaal en groet. De bijrijder hangt meestal half uit het raam om te zwaaien en aan te moedigen.
Onderweg, vlak na Phu Loc, zagen we plotseling een groep mannen in een kring zitten en heftig gebaren en schreeuwen; er was een hanengevecht aan de gang. De tocht ging verder langs een grote binnenzee met veel activiteit op water en rijstvelden.
Het viel ons op, dat na de Wolkenpas we niet alleen in een andere klimaatzone zijn terecht gekomen, maar dat ook de natuur frisser oogt, de mensen zijn wat ingetogener. Er wordt minder gezwaaid en geroepen, ook de harde discomuziek wordt minder gehoord.
Ook opvallend is dat op elk erf één of meerdere huisaltaartjes staan, ze worden langs de weg te koop aangeboden. In de omgeving waar we nu fietsen is tijdens de Vietnam oorlog veel strijd geleverd, we hebben veel oorlogsmonumenten, graven en bunkers gezien.
Vlak voor binnenrijden van Hue werd Ali door een motorrijder gewezen op haar voortassen, daar was niets mee aan de hand. Voor de zekerheid ook maar even naar de voortassen van Joop gekeken: die waren er niet!!! Wat nu…? Verloren, gestolen of vergeten ?? Dit laatste kon Joop zich absoluut niet voorstellen. Ali wel, zij drong aan om met het resort te bellen. Met behulp van een aantal goedwillende Vietnamezen werd met hun mobieltje gebeld. En jawel, de tassen stonden nog op het resort! Hoe kunnen we ruim 60 km fietsen zonder dit door te hebben??
Het resort zou contact opnemen met ons hotel in Hue en regelen dat de tassen daar terecht zouden komen. Bij aankomst bij hotel werden we al op de hoogte gesteld van het overleg, resultaat: vanmiddag zijn beide tassen op onze kamer bezorgd. Kom daar in Nederland eens om.
Hue is de voormalige keizerstad, we blijven hier een paar dagen.
Groeten JA
-
12 Maart 2010 - 11:31
Henny En Carolien:
je wordt ouder,papa.
Men noemt dit ook wel demensie-light.haha.
Fietste wel lekker licht zeker,kun je dat niet altijd zo doen?
-
12 Maart 2010 - 11:45
Lia:
jullie waren blijkbaar zo bevangen door al het moois dat jullie om je heen zagen! Logisch dat die tassen bleven liggen. Hoe is het mogelijk!
In de politiek is het hier één grote puinhoop, de één na de ander verdwijnt uit de politiek, nu Balkenende nog, kunnen we weer fris beginnen.
Geniet van de vrije dagen. -
12 Maart 2010 - 12:35
Hetty:
En jij maar denken........wat fiets ie snel! Mannen! -
12 Maart 2010 - 13:35
Harrie/Ina:
Joop,ik snap echt niet dat Ali die er notabene 60 km naast fietst dat niet eerder ziet,Vrouwen
Het is toch niet zo dat jij die tassen bent vergeten.Nog van harte ook namens Ina -
12 Maart 2010 - 14:57
Geraldine:
ook ik moest heel veel dagen inhalen, maar wat een heerlijke activiteit op mijn vrije vrijdag. Ik heb veel bewondering voor de afstanden en bergen die jullie fietsen. Dat zie ik mezelf niet meer doen!
Hier idd een politieke puinhoop: ook Wouter Bos is er mee gestopt! Vrij spel voor Wilders lijkt het te worden. Jullie hebben toch wel iemand gemachtigd om voor jullie te stemmen? Of zijn jullie dan al weer terug?
Bedankt voor jullie mooie verhalen en foto's en nog een heel goede reis!
Geraldine -
12 Maart 2010 - 15:00
Geraldine:
o ja, Ali, wat bedoelde je met je mailtje: "hoezo, ik schrijf toch elke dag?" Je staat trouwens nog steeds bovenaan met tennis, ondanks dat je niet meer meedoet! -
12 Maart 2010 - 15:47
Margreet:
wat komt me dit bekend voor: waren jullie oo al niet eens op vakantie gegaan en de caravan vergeten? Goed dat je om je fietsen hebt gedacht ! -
12 Maart 2010 - 15:47
Margreet:
wat komt me dit bekend voor: waren jullie ook al niet eens op vakantie gegaan en de caravan vergeten? Goed dat je om je fietsen hebt gedacht ! -
12 Maart 2010 - 17:20
Joke:
Hallo Joop en Ali
Begrijp dat jullie heerlijk van het ontbijt genoten hadden en toen snel weg wilden, hihi wat anders dan de caravan op het heuveltje laten staan en dan schrikken bij het stoplicht. Wel leuk zo beleef je nog eens wat en kan je de mensen voor je laten "draven", snelle auto veel plezier en lol. -
12 Maart 2010 - 19:55
Hennie.M:
Oeps te snel op de enter-toets gedrukt, maar effen.......Het begint misschien cliche te worden maar krijg toch steeds hetzelfde gevoel bij de verlagen en foto's: Wát een belevenissen....geweldig!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
