Langs fietspaden

Padova,12-06-2016
De Napolitaanse baas, annex kok van het hotelletje, zou heerlijk voor ons koken. Typisch Napolitaanse gerechten, zei hij. Bovendien met verse producten. Als voorgerecht (primo) lag er wat spaghetti met een tomatensausje en daarin drie verdwaalde kappertjes en twee stukjes olijf op ons bord. En als hoofdgerecht (secondo) kregen we gebakken aardappeltjes met meegebakken doperwtjes en een soort gehaktbal. Best lekker, zei Joop (!?) En het ontbijt de volgende ochtend stelt ook al niet veel voor. Allemaal voorverpakt spul. Heel teleurstellend. En de eindrekening is nog teleurstellender. Snel wegwezen, maffiose praktijken zegt Ali nog. We vertrekken onder dreigend uitziende weersomstandigheden. Ferrara is fietsstad, dus overal fietspaden en fietsstroken. Maar dan moet je wel genoegen nemen met putdeksels, hobbels en bobbels en geparkeerde auto's. Dus negeren we de fietspaden, indien mogelijk. En dat doen de Ferrarezen ook! Een half uur later worden we getrakteerd op een wolkbreuk. Gelukkig kunnen we schuilen. Rond een uur begint het weer te regenen. We hebben intussen flinke trek gekregen en besluiten een warme middagmaaltijd tot ons te nemen. En in dit restaurant worden we niet teleurgesteld. We eten niet eens ons bord leeg, zo veel. De rest van de dag blijft het droog. We zijn intussen het achterland van Venetië genaderd en zien regelmatig villa's (paleizen). De rijke/adelijke families ontvluchtten vroeger in de zomer de “stinkstad”. Padova heeft geen camping dus we hebben weer een hotel geboekt. Na 100,5 km komen we hier aan. Normaal fietsen we niet zo veel, maar met de nodige fietskilometers in de benen en een vlak traject is dit geen probleem. Eigenlijk beginnen we wel een beetje genoeg te krijgen van de hotelletjes. We beginnen te verlangen naar stabiel weer en onze tent. Gewoon voor het tentje zitten, een beetje aanrommelen en zelf ons potje koken.
Ciao, JA