ISLOHR
Door: JA
Blijf op de hoogte en volg Joop en Ali
19 Mei 2016 | Kroatië, Motovun
Motovun,19-05-2016
Gisteravond gegeten bij “da Gino” (#3 van de restaurants in Trieste). Nooit geweten dat een pizza haute cuisine kan zijn. Een aanrader! Bij” thuiskomst” hangt er een envelop aan de deur. Sylvia wil graag een ontbijt voor ons verzorgen. Hoe zou ze dat bedoelen? 's Ochtends eens even kijken. Het ontbijt is vorstelijk. Als we willen afrekenen weigert ze dat, ze wil ons gewoon verwennen. We zijn er voor de tweede keer en dat ook nog op de fiets. Wat een schatje! Om 9 uur rijden we naar het startpunt van het historische trammetje (1903) naar Opicina. Er moet ruim 300 hoogtemeters worden overwonnen, met een tussenstuk waar het stijgingspercentage maar liefst 27% bedraagt. De tram wordt hier letterlijk omhoog getrokken. Onze fietsen worden voor op de tram gehangen. Met ons reist een schoolklas mee.Ali staat al voor het instappen gezellig met de juf te kletsen als waren zij collega's. “De kinderen zijn tegenwoordig wel veel drukker geworden hoor” verzucht de juf. Ali schiet in de lach. Bij ons zeggen de oudere leerkrachten precies hetzelfde. De juf schiet ook in de lach. Later telt Ali spontaan met het klasje tot 100, in het Italiaans. De kinderen zijn stomverbaasd. Een van de kinderen begint van de weeromstuit in het Duits te tellen. Hij blijkt een Duitse moeder te hebben. Boven gekomen overwinnen we fietsend nog een paar honderd hoogtemeters. Intussen zijn we Slovenië in gefietst. De regenkleding moet aan. Als het droog is geworden houden we het aan. De afdaling, 7 km 7% bijna naar zeeniveau, kondigt zich aan. Intussen is ook de wind flink aangewakkerd. Tijdens het afdalen moeten we zelfs af en toe een beetje bijtrappen. Daarna gaat het weer omhoog richting Kroatische grens. Eerst nog even schuilen voor een onweersbui onder een spoorbrug. Voor de volgende onweersbui zijn we net op tijd bij het Sloveense douanegebouw. Eerst maar even schuilen denkt Ali Schuil. “Hier komen” roept de douanier en wijst naar de slagboom en de stopstreep. “Ja hoor, ik kom zo”. “Nee dat gaat niet, paspoort!” “Chagrijnige l..” roept Ali met een zoetsappig gezicht. “Mogen we dan aan de andere kant van de slagboom wel schuilen?” Daar komt een andere douanier aangelopen en wijst een schuilplek aan en zegt: “Ik ben hier de baas.” Hij vertelt dat hij ook fietser is. Ongelooflijk waar deze man al gefietst heeft. Binnenkort gaat hij 5 weken in Centraal Azië fietsen. Handen schuddend en schuiderklopjes ontvangend nemen we afscheid. We koersen richting restaurant Zigante in Livade. Om een late lunch/ vroeg diner te gebruiken. Wij zijn namelijk in de streek waar in de herfst met honden naar truffels wordt gezocht. Dit restaurant, een van de beste van Kroatië , is gespecialiseerd in het maken van gerechten met truffels. In ons fietskloffie nemen we plaats in dit deftige restaurant, geen enkel probleem. We worden met veel egards behandeld, mag ook wel gezien de prijs. Het eten is exquise. Buiten dondert en hagelt het weer. Na het eten nog een paar km klimmen naar Motovun. We gaan naar guesthouse Nena. Haar echtgenoot ontvangt ons. Onze fietsen worden naast wijnfusten geparkeerd en alle natte kleding gaat het stookhok in. We krijgen pantoffels aangeboden en worden in de woonkeuken uitgenodigd om zelfgestookte grappa te proeven. Dat is zijn hobby, naast het maken van wijn (2000 liter/jaar), olijfolie (100 l/jaar) en het zoeken naar truffels. Omdat we de enige gasten zijn hebben we de hele bovenverdieping voor onszelf. We gaan er niet meer uit.
Do videna, JA
Gisteravond gegeten bij “da Gino” (#3 van de restaurants in Trieste). Nooit geweten dat een pizza haute cuisine kan zijn. Een aanrader! Bij” thuiskomst” hangt er een envelop aan de deur. Sylvia wil graag een ontbijt voor ons verzorgen. Hoe zou ze dat bedoelen? 's Ochtends eens even kijken. Het ontbijt is vorstelijk. Als we willen afrekenen weigert ze dat, ze wil ons gewoon verwennen. We zijn er voor de tweede keer en dat ook nog op de fiets. Wat een schatje! Om 9 uur rijden we naar het startpunt van het historische trammetje (1903) naar Opicina. Er moet ruim 300 hoogtemeters worden overwonnen, met een tussenstuk waar het stijgingspercentage maar liefst 27% bedraagt. De tram wordt hier letterlijk omhoog getrokken. Onze fietsen worden voor op de tram gehangen. Met ons reist een schoolklas mee.Ali staat al voor het instappen gezellig met de juf te kletsen als waren zij collega's. “De kinderen zijn tegenwoordig wel veel drukker geworden hoor” verzucht de juf. Ali schiet in de lach. Bij ons zeggen de oudere leerkrachten precies hetzelfde. De juf schiet ook in de lach. Later telt Ali spontaan met het klasje tot 100, in het Italiaans. De kinderen zijn stomverbaasd. Een van de kinderen begint van de weeromstuit in het Duits te tellen. Hij blijkt een Duitse moeder te hebben. Boven gekomen overwinnen we fietsend nog een paar honderd hoogtemeters. Intussen zijn we Slovenië in gefietst. De regenkleding moet aan. Als het droog is geworden houden we het aan. De afdaling, 7 km 7% bijna naar zeeniveau, kondigt zich aan. Intussen is ook de wind flink aangewakkerd. Tijdens het afdalen moeten we zelfs af en toe een beetje bijtrappen. Daarna gaat het weer omhoog richting Kroatische grens. Eerst nog even schuilen voor een onweersbui onder een spoorbrug. Voor de volgende onweersbui zijn we net op tijd bij het Sloveense douanegebouw. Eerst maar even schuilen denkt Ali Schuil. “Hier komen” roept de douanier en wijst naar de slagboom en de stopstreep. “Ja hoor, ik kom zo”. “Nee dat gaat niet, paspoort!” “Chagrijnige l..” roept Ali met een zoetsappig gezicht. “Mogen we dan aan de andere kant van de slagboom wel schuilen?” Daar komt een andere douanier aangelopen en wijst een schuilplek aan en zegt: “Ik ben hier de baas.” Hij vertelt dat hij ook fietser is. Ongelooflijk waar deze man al gefietst heeft. Binnenkort gaat hij 5 weken in Centraal Azië fietsen. Handen schuddend en schuiderklopjes ontvangend nemen we afscheid. We koersen richting restaurant Zigante in Livade. Om een late lunch/ vroeg diner te gebruiken. Wij zijn namelijk in de streek waar in de herfst met honden naar truffels wordt gezocht. Dit restaurant, een van de beste van Kroatië , is gespecialiseerd in het maken van gerechten met truffels. In ons fietskloffie nemen we plaats in dit deftige restaurant, geen enkel probleem. We worden met veel egards behandeld, mag ook wel gezien de prijs. Het eten is exquise. Buiten dondert en hagelt het weer. Na het eten nog een paar km klimmen naar Motovun. We gaan naar guesthouse Nena. Haar echtgenoot ontvangt ons. Onze fietsen worden naast wijnfusten geparkeerd en alle natte kleding gaat het stookhok in. We krijgen pantoffels aangeboden en worden in de woonkeuken uitgenodigd om zelfgestookte grappa te proeven. Dat is zijn hobby, naast het maken van wijn (2000 liter/jaar), olijfolie (100 l/jaar) en het zoeken naar truffels. Omdat we de enige gasten zijn hebben we de hele bovenverdieping voor onszelf. We gaan er niet meer uit.
Do videna, JA
-
19 Mei 2016 - 22:54
Joep:
Joop en Ali,
Toch afzien met dat weer. Met al dat lekkere eten.
Zal straks wel weer wennen zijn met alleen schnitzel.
Succes verder. -
20 Mei 2016 - 07:41
Ida/Jan:
Hallo Ali en Joop wat een tocht zeg,als ik dat lees dan denk ik zo jullie maken wat mee zeg .
Regen onweer en dan nog eens die lastige douane,die op zijn strepen staat.
Maar als jullie dan zo lekker ontvangen worden in een woning waar je de hel etage kan benutten en noch heerlijke drankjes krijg maat dat alles weer goed .
Grt Ida /Jan -
20 Mei 2016 - 08:44
Joke:
Dat ziet er netjes en wel heel erg lekker uit, het kost een paar centen maar dan heb je ook wat ;-)
Balen trouwens dat jullie nu weer regen en onweer hebben, hier regent het ook een beetje maar kan niet zeggen dat het koud is. Heb er weer 1 nacht op zitten en duik zo mijn bed in, jullie succes xxxx -
20 Mei 2016 - 19:38
Marja:
Hallo Alie en Joop.
Elke dag kijken we uit naar jullie mail en om het gebeuren van de dag te lezen. Ondanks dat het weer afwisselend is, is het toch ontzettend leuk te horen dat Sylvia jullie toch weer herkend na een jaartje en nog verrast ook met een lekker ontbijt. Verder wensen wij jullie nog een hele goede tocht en veel bezienswaardigheden te vinden en bekijken.
Gr. Marja en Peter -
20 Mei 2016 - 20:47
Hanny En Be.:
We lezen alle dagen even de mail van jullie.
Ende reakties van anderen.
Wij zijn nu in Wenen.
En gaan Maandag naaar Bratislava.
Hier wordt het zomer.
Jullie veel sukses verder ook mooi weer.
Groet Hanny en Be. -
20 Mei 2016 - 22:31
Margreet:
geweldige verhalen die ik deels op mijn mobiel lees, omdat Jan altijd achter de p.c. zit. Kun je mijn e-mail adres ook niet toevoegen? holmsterheerd@gmail.com
Vandaag miezerig weer, morgen warm maar somber en zondag de hele dag regen !! Oh, wat heb ik een zin om ook zo lekker zonder tijdslimiet te gaan reizen……….. Zullen we alvast een plekje afspreken?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
