Tour de France en zo

Le Muy, 30 juni
Een mooi ritje voert ons langs Roquebrune naar Le Muy alwaar wij rond het middaguur onze tent opzetten. De camping, Domaine de la Noguière, is een “alles erop en eraan camping” van een Nederlandse organisatie (RCN). De eerste lichting Nederlandse gezinnen heeft zich reeds geïnstalleerd. Het animatieteam is ook al aan het werk en houdt de kleintjes in het zwembad bezig. Af en toe een dag op een camping als deze past in het rijtje gele M, manger a volonté… Van alle gemakken voorzien. Wel even wennen al die kinderstemmen/geschreeuw om je heen. Is dat nou leuk of juist niet?? Tussen 6 en 7 uur gaan de mannen op de plekjes rondom ons achter de braai/gasbarbecue en maken de vrouwen een salade. Joop gaat ook aan de slag. Wij eten verse tagliatelle met een saus van gerookte zalm, slalot, courgette en crème fraiche en Ali drinkt een wijntje. Ze heeft al geheel zelfstandig de inkopen gedaan en het menu bedacht.
Saint-Cézaire, 1 juli
Rond 8 uur rijden we zonder spijt de camping weer af. Een keurige camping hoor, maar toch niet zo aan ons besteed. Al snel gaat de weg geleidelijk omhoog en wordt het landschap steeds mooier. Na nog wat meer stijgen kunnen we zelfs tot zee kijken. Het blijft klimmen en dalen o.a. langs een zeer luxueus golf resort. Op weg naar het dorp Callian gaat het stevig omhoog, volgens het boekje 9%. De schrijver noemt dit “Alpine klimmen”. Het is warm, op het pleintje drinken we een colaatje. Daarna klimmen we nog 1500 m verder. Vervolgens dalen we helemaal af naar het dal van de Siagne. Aan de overkant zie we St.-Cézaire al liggen, hemelsbreed nog geen km. Maar eerst dalen en vervolgens ongeveer 5 km weer klimmen, in totaal dus 9 km om er te komen. De aldaar geplande camping bestaat niet meer. Maar er is wel een hele leuke Chambre d’Hôte, met een eigen terras voor onze kamerdeur. Bij de plaatselijke super kopen we een flesje wijn. Daar zien we Paul van Vliet met zijn vrouw (volgens Joop Liselore Gerritsen ?) lopen. Zij zullen hier in de buurt wel een huis hebben, vermoeden we. ’s Avonds wandelen we naar het centrum van het leuke dorpje om een pizza te gaan eten. De Fransen bakken uitstekende pizza’s op”feu de bois”. We hebben de kaartjes voor de oversteek naar Corsica ook al geregeld. Vrijdag varen we om 11.45 uur van Nice naar Bastia, aankomst om 17.00 uur.
Grasse, 2 juli
De gastvrouw van de Chambre d’Hôte schotelt ons een feestelijk ontbijt voor. Heel liefdevol klaargemaakt. Met een kop koffie schuift ze gezellig aan voor een praatje. Ze vertelt dat ze regelmatig Nederlandse fietsers over de vloer heeft. Al vroeg zij we in Grasse. De prima camping ligt 5 km zuidelijk van Grasse en 200m lager. Geen animatie maar wel een mooi, groot zwembad met weinig zwemmers/zonnebaders. Waar is iedereen? Op het strand of in Nice waar de ploegentijdrit wordt gereden? Van de campingbaas horen we dat de Tour morgen door Grasse rijdt. Hij raadt ons af morgen per fiets richting Cagnes te gaan. Veel wegen zullen afgesloten zijn tot circa 13.00 uur. En ach, misschien is het toch wel leuk om morgen in Grasse te zijn en het hele spektakel te aanschouwen. We zullen zien.
Grasse, 3 juli
We gaan rond half 10 naar de bushalte bij de camping om te zien of we het centrum Grasse per bus kunnen bereiken. Niet dus, alles afgezet i.v.m. de Tour. Dat wordt dus ongeveer 5 km heuvelopwaarts lopen. Als we bij de afzetting komen zien we de reclame karavaan al rijden. Dat is me toch een spektakel! Met razende vaart racen de reclamewagens langs. Links en rechts worden reclameproducten het publiek ingesmeten. Petjes, sleutelhangers, snoep, drinken, plakplaatjes, stickers, etc. Voor de kinderen, voorzien van plastic draagtasjes, een waar feest. Echter, we houden soms ons hart vast! De kinderen hebben de neiging uit enthousiasme de weg op te stappen. Levensgevaarlijk met die langs racende reclameauto’s. Onwillekeurig letten wij ook op de kinderen en helpen mee de spullen “te vangen”. Merçi Messieursdames, bedanken ons de ouders. Op de auto’s zijn jonge meiden en mannen in gordels vastgesnoerd die allerlei capriolen uithalen. Al met al hebben we toch wel schik in het hele gebeuren. Als de karavaan voorbij is duurt het nog een uur voordat de renners verwacht worden. We gaan naar het centrum en pakken een terrasje. Ruim een uur later komt een kopgroepje voorbij op 11 minuten gevolgd door het relaxt ogende peloton. Daarna is In een mum van tijd het publiek verdwenen richting centrum, zijn de versperringen weggehaald en gaat alles en iedereen over tot de orde van de dag. Ook wij gaan weer richting centrum en maken een wandeling door het voetgangers gebied van Grasse. Dat het van oudsher een parfumstad is , is overal te zien ( en te ruiken). Om 4 uur zijn we weer terug op de camping en brengen nog enige tijd bij het zwembad door.
Cagnes-sur –Mer, 4 juli
Om weer op de route te komen moeten we weer de 5 km naar Grasse omhoog fietsen. De Tour is via Valbonne vanuit Cagnes naar Grasse gereden. Het lijkt ons wel leuk een gedeelte van het traject te fietsen, op de kaart ziet het eruit als een leuk weggetje. Bovendien ligt Valbonne vlak bij en lijkt het een lange afdaling naar de kust. In werkelijkheid is de weg tamelijk druk, met veel klimmen en dalen. Bij de kust aangekomen kunnen we gebruik maken van fietspaden. Nadat we de tent hebben opgezet fietsen we 20 km langs de aaneengeschakelde boulevards naar de haven van Nice. Een heerlijk tochtje, geen bepakking, geen helm en de zeewind in je haar. Bij de oude haven eindigt voor ons het fietsboekje van de Provence. Morgen beginnen we met boekje 5. De andere boekjes hebben we nu per post naar huis gestuurd. Dit scheelt 1,4 kg.
Au revoir, JA