Zwoegen

Carcassonne, 17 juni
Het heeft de hele nacht hard gewaaid. Zo'n klapperend tentje slaapt echter lekker. Maar het fietsen in zo’n, inmiddels stormachtige, tegenwind is een crime. En als extraatje krijgen we plotseling opstekende heftige windvlagen. Dus we moeten heel alert fietsen om het stuur onder controle zien te houden. Ali heeft hier heel veel moeite mee. “Verdorie, fietsen in de regen een pas over is gemakkelijker” roept ze. En alweer in geen enkel dorp koffie te verkrijgen, terwijl het toeristische en redelijk grote plaatsjes zijn. Na 40 km worstelen met de wind vinden we in Bram alweer geen café (achteraf gelukkig maar!) Wel heeft Bram een stationnetje en een treinverbinding met Carcassonne, ons einddoel voor vandaag. We bekijken de vertrektijden en zien dat er over 5 min. een trein naar Carcassonne gaat. Geen tijd meer om er over na te denken, we kopen kaartjes en even later zitten we in de trein. Later horen we dat de wind een naam heeft, le Cierge, een storm die van zee komt. Op het station van Carcassonne hebben fietsers en invaliden niets te zoeken: steile trappen en geen liften.Zeulen met fietsen en tassen dus. Ali krijgt weer mooie strakke bovenarmen. Morgen dus opnieuw weer zeulen als we de trein naar Avignon nemen. Het weer is alweer van slag geraakt, ook de komende dagen blijft het in deze regio winderig en regenachtig. We gaan naar de Provence. We lopen met de fiets de aan de hand door de binnenstad van Carcassonne om eindelijk een kopje koffie te kunnen gaan drinken. We ontmoeten een jong Zwitsers fietsstel, al 11 maanden op pad. Ze zijn van huis naar Turkije en Iran gefietst, toen naar Oman en vandaar naar India. Boeiende verhalen.
Terug naar Spanje gevlogen en nu op weg naar huis. Onze fietsen worden uitgebreid bestudeerd en wij "bewonderen" de Zwitserse vlag op de fietstassen. Eigenlijk hebben we nog nooit een Zwitserse fietser zonder vlag gezien. Zwitsers zijn erg trots op hun land en tonen het op deze wijze. Aan het eind van de middag fietsen we naar Le Cité, gelegen boven Carcassonne. We zijn daar al enkele keren geweest, maar het wordt steeds toeristischer op een niet leuke manier, een beetje schreeuwerig. We zijn snel uitgekeken en besluiten af te zakken naar de benedenstad om daar wat te gaan eten. Maar op maandagavond zijn er veel eetgelegenheden gesloten. Wat wel open is spreekt ons niet zo erg aan. Er is nog een Carrefour- City (een soort AH To Go) open en we besluiten over te gaan op zelfverzorging. We laten ons lekker zakken op onze uitstekende Helinox fauteuiltjes , achter een haag en uit de wind met een lekker flesje wijn erbij.
Avignon, 18 juni
Om Ali’s bovenarmen nog strakker in het vel te krijgen gaan we extra zeulen met fietsen en tassen.
Vanwege stroomuitval op het station van Carcassonne is er grote verwarring ontstaan. Men stuurt ons, zonder kaartjes, naar perron 1. Steile trap af en steile trap op. Na enige tijd moet iedereen verkassen naar perron A. Steile trap af en steile trap op. Zucht… De rest van de treinreis loopt voorspoedig en kunnen we bijkomen. In Narbonne, we moeten hier overstappen begint het weer opnieuw. Steile trap af en steile trap op. Maar de treinen zijn prima, lage instap waar we de fiets met bagage en al zo in kunnen rijden. In Avignon is men wat beter uitgerust, hier is een piepkleine lift, waar je met enig geworstel net een fiets in kan krijgen. In Avignon worden we verrast door de warmte, het is hier al enkele dagen boven de 30 graden, een strakblauwe lucht en geen wind.
Au revoir,JA