(Avond)vierdaagse?

Arzua, vrijdag 22 juni 2012
We fietsen dezelfde route terug totdat we bij het café zijn waar beide routes elkaar kruisen. Nu zijn er geen andere fietsers om mee koffie te leuten. We zijn deze 20 km echter al meer bepakte fietsers tegen gekomen dan in heel Spanje tot nu toe. We vervolgen onze route en we blijven fietsers en natuurlijk heel veel wandelaars tegenkomen. Heel af en toe stopt iemand, vooral nieuwsgierig waarom wij de andere kant opgaan. Er worden gegevens uitgewisseld over campings en leuke kampeerplekken. We komen een ligfietser tegen die alle hellingen boven de 6% wandelt! Hij heeft de verkeerde versnellingen om de bergen op te kunnen fietsen. Het is droog, half bewolkt en 18-20 graden. In de loop van de dag trekt de bewolking weg. Als we aankomen bij de Albergue de Ribadiso, een prachtig gerestaureerd, eeuwenoud pelgrimscomplex, is het al veel zonniger en warmer geworden. Bij de Albergue is een kampeerveld en we kunnen gebruikmaken van alle voorzieningen. De lopers intussen, veel jongelui uit alle delen van de wereld, bouwen op het veld een feestje. De drank vloeit rijkelijk. Af en toe loopt er iemand langs om een nieuwe hoeveelheid drank bij het naast gelegen restaurant te halen. Als we plagend vragen of ze gebrek aan brandstof hebben, wordt lachend gezegd dat ze gisteren niets gehad hebben en het nu moeten inhalen. De jongeman vertelt dat hij uit Mexico komt en 7 juli gaat trouwen. Vooraf loopt hij de Camino om zich te bezinnen (?). Hij vermaakt zich in ieder geval met de dames in de groep. We zitten tot 10 uur in het zonnetje en gaan om half 11 slapen. De jongelui zetten na het eten het feestje voort, maar hebben zich in de verste hoek van het veldje teruggetrokken. Een kampvuurtje houdt hen warm.

Sarria, zaterdag 23 juni 2012-06-24
Als we vertrekken, rond 9 uur, zijn alle lopers al op pad! Die met hoogstwaarschijnlijk een kater ook. We fietsen tegen de stroom wandelaars in. Het lijkt qua sfeer soms op de avondvierdaagse. We zien veel mensen met dagrugzakjes lopen. Hun bagage wordt van onderkomen naar onderkomen vervoerd. Dit deel van de Camino is behoorlijk commercieel. Om een compostelaat te verkrijgen, is minimaal 100 km wandelen vereist. Dan kan in 3-4 dagen. We vermoeden dat veel mensen hiervoor een lang weekend uittrekken en alles laten regelen door gespecialiseerde bedrijfjes. Met de wetenschap dat het elke dag rustiger gaat worden, is het toch leuk om te zien. Iedereen wandelt vol overtuiging en soms wordt er uit volle borst gezongen. We komen een grote scholieren en begeleidende docenten uit Sevilla tegen. Waarom lopen ze niet de Via de la Plata? Deze is nu te warm, zeggen ze. Het oude dorp Portomarin ligt onder de waterspiegel van het stuwmeer. De mooiste gebouwen zijn steen voor afgebroken en weer in elkaar gezet, waaronder de Romaanse brug waar we langs fietsen. De Camino voor wandelaars gaat er, als in vroegere tijden, overheen. In Sarria, waar we willen overnachten en waar geen camping is, is het door ons gekozen hotel vol. Het blijkt dat de meeste hotels/pensions vol zijn. Sarria is startplaats voor de 100 km lopers. Hotels worden door de bureautjes ver van te voren geboekt. Dus gaan we naar een albergue. Het is een particulier gerund bedrijfje. Het is er gezellig en huiselijk en ook iets duurder, 9 euro pp. We slapen met 2 andere echtparen op een slaapzaaltje met 15 stapelbedden. Elk echtpaar heeft een hoek uitgezocht, dus voldoende privacy. ’s Avonds kijken we, in de huiskamer, gezamenlijk Spanje-Frankrijk.
Adios, JA