Hello
Door: ali/joop
Blijf op de hoogte en volg Joop en Ali
18 Maart 2010 | Vietnam, Quan Sơn
Quan Son, woensdag 17 maart 2010
Nu in een minimalistisch guest house, Ali heeft de “staf” eerst de kamer laten vegen en het bed verschonen. De badkamer was OK, echter geen internet beschikbaar.
Vanmorgen de QL1 weer opgepikt, veel wegwerkzaamheden en daardoor stoffig; voor Ali een reden zich een gezichtskapje aan te schaffen. De Vietnamese vrouwen, en soms ook mannen, dragen dit kapje om hun huid zo blank mogelijk te houden. Bruin worden is in Vietnam een teken van armoede, alleen landarbeiders worden bruin. Wanneer er geen kapje wordt gedragen gaat bij het eerste sprankje zon een parapluutje op.
Over wegwerkzaamheden gesproken, het verbreden van de weg, in dit geval QL1 (Highway 1), is geen enkel punt, er wordt gewoon aan beide kanten een weg naast gelegd. Het gaat dan van 2 baans in één keer naar 6 baans… Dat gaat in Nederland niet zo vlotjes.
Na 10 km verlieten we de QL1 voorgoed, we gaan nu over provinciale wegen naar Ha Noi.
Voor de Google Earth volgers: DT 477, DT 479 , TL 438, QL21a, TL76 en DT 431.
Dit zijn allemaal kleine wegen, met zeer wisselende kwaliteit van het wegdek, maar voerend door allerlei dorpjes en stadjes. Nou dat hebben we geweten: de hele dag onophoudelijk ge-hello-ed! De Canadees moest eens weten!
De rit ging door een prachtige omgeving, links en rechts karstgebergte met aan de voet rijstvelden en theeplantages. De flora is uitbundig, veel bomen gezien die voor ons onbekend zijn. In de buurt van een rivier zagen we steenfabrieken, het zware werk werd hier door vrouwen met hand verricht! In Chi Ne een Pho Bo (noedelsoep) gegeten, daar zat een groepje jongemannen thee te drinken. Ze kwamen spontaan op ons af, bedankten ons (waarvoor?), schudden enthousiast handen en van één van hen kregen we zowaar een zoen op de wang! Ze wilden graag op de foto, met en zonder ons. Met hun mobieltjes werden wij uitgebreid gefotografeerd. Onderweg zagen we nog oranje voetbalshirtjes aan de lijn hangen, nooit geweten dat Oranje ook al aan outsourcing doet (of was het een geheim trainingskamp?). Grote brokken kalksteen van het karstgebergte worden gebruikt om tot (tuin)meubilair verwerkt te worden. Tijdens het drinken van een frisje deed, bij een groepje mannen naast ons, een bijzondere pijp de ronde. Daarna het laatste stukje naar Quan Son gereden, morgen wacht dan Ha Noi.
Groeten JA
Nu in een minimalistisch guest house, Ali heeft de “staf” eerst de kamer laten vegen en het bed verschonen. De badkamer was OK, echter geen internet beschikbaar.
Vanmorgen de QL1 weer opgepikt, veel wegwerkzaamheden en daardoor stoffig; voor Ali een reden zich een gezichtskapje aan te schaffen. De Vietnamese vrouwen, en soms ook mannen, dragen dit kapje om hun huid zo blank mogelijk te houden. Bruin worden is in Vietnam een teken van armoede, alleen landarbeiders worden bruin. Wanneer er geen kapje wordt gedragen gaat bij het eerste sprankje zon een parapluutje op.
Over wegwerkzaamheden gesproken, het verbreden van de weg, in dit geval QL1 (Highway 1), is geen enkel punt, er wordt gewoon aan beide kanten een weg naast gelegd. Het gaat dan van 2 baans in één keer naar 6 baans… Dat gaat in Nederland niet zo vlotjes.
Na 10 km verlieten we de QL1 voorgoed, we gaan nu over provinciale wegen naar Ha Noi.
Voor de Google Earth volgers: DT 477, DT 479 , TL 438, QL21a, TL76 en DT 431.
Dit zijn allemaal kleine wegen, met zeer wisselende kwaliteit van het wegdek, maar voerend door allerlei dorpjes en stadjes. Nou dat hebben we geweten: de hele dag onophoudelijk ge-hello-ed! De Canadees moest eens weten!
De rit ging door een prachtige omgeving, links en rechts karstgebergte met aan de voet rijstvelden en theeplantages. De flora is uitbundig, veel bomen gezien die voor ons onbekend zijn. In de buurt van een rivier zagen we steenfabrieken, het zware werk werd hier door vrouwen met hand verricht! In Chi Ne een Pho Bo (noedelsoep) gegeten, daar zat een groepje jongemannen thee te drinken. Ze kwamen spontaan op ons af, bedankten ons (waarvoor?), schudden enthousiast handen en van één van hen kregen we zowaar een zoen op de wang! Ze wilden graag op de foto, met en zonder ons. Met hun mobieltjes werden wij uitgebreid gefotografeerd. Onderweg zagen we nog oranje voetbalshirtjes aan de lijn hangen, nooit geweten dat Oranje ook al aan outsourcing doet (of was het een geheim trainingskamp?). Grote brokken kalksteen van het karstgebergte worden gebruikt om tot (tuin)meubilair verwerkt te worden. Tijdens het drinken van een frisje deed, bij een groepje mannen naast ons, een bijzondere pijp de ronde. Daarna het laatste stukje naar Quan Son gereden, morgen wacht dan Ha Noi.
Groeten JA
-
18 Maart 2010 - 07:04
Judith Stolwijk:
Hai Ali en Joop,
Heb nu echt even de tijd genomen om jullie reis te bekijken. Wat een belevenissen! En wat een prachtig land. Verrassend ook. Jullie genieten er duidelijk van (of jullie zoeken de foto's goed uit...) Veel plezier en we kijken uit naar het volgende verslag.
Lieve groet! -
18 Maart 2010 - 10:03
Margreet:
heb je ook hele groepen puber-meisjes gezien op de fiets op weg naar school, allemaal in het wit en allemaal een wit doekje voor hun mond? Vonden wij destijds ook erg vreemd. In de dagcreme in Vietnam zit ok een witmaker. Kijk dus uit als je creme op is.... -
18 Maart 2010 - 12:53
Joke:
He ali, dat poesje is wel heel leuk, het moet wel heel stoffig zijn geweest om dit te dragen, veel plezier en goede reis -
18 Maart 2010 - 14:11
Lia:
Bedankt voor de mooie foto's. Wat erg, hoogspanningsmasten over je heen en nog alles met de hand moeten doen!
Nou Ali, dat ziet er spannend uit met dat mondkapje. Geen last van zuurstoftekort?
Veel plezier!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
