Bar en boos met een happy end
Door: JA
Blijf op de hoogte en volg Joop en Ali
10 Juni 2013 | Frankrijk, Oloron-Sainte-Marie
Isaba, 8 juni
Toen we gisteren op de camping aankwamen werden we verwelkomd door een Nederlands echtpaar dat bezig was hun tentje op te zetten . Zij rijden met de auto (fietsen achterop) de Hispania route van noord naar zuid en zijn van plan delen van deze route te fietsen. ’s Avonds eten we gezamenlijk in het restaurant. Ze zijn blij met onze tips. Wij zagen de bui al hangen en hebben besloten een kamer te huren in het grote chaletachtige gebouw op de camping. Ali gruwelt nl. van kamperen in een klein tentje in de regen of kou. Zo armoedig! Joop heeft daar minder moeite mee, maar die heeft tenslotte ook in dienst gezeten… Het gebouw bevat alle voorzieningen zoals bar, restaurant, albergue, toiletruimtes voor de camping, een gemeenschapsruimte en een keuken. Prima allemaal en helemaal ingericht voor wintergasten. Als we wakker worden en naar buiten kijken, valt er een miezerige regen en zijn de bergen in de wolken verdwenen. We besluiten hier een dagje extra te blijven in de hoop dat het morgen beter weer is. Deze dag gebruiken we voor onderhoud, zowel materieel als persoonlijk. Tevens bestuderen we het fietsboekje Katharen-Basken route. Halverwege de dag fietsen we in de regen naar het dichtstbijzijnde dorpje (Isaba) en doen inkopen. Joop heeft zin om zelf weer eens te koken. Morgen gaan we sowieso de pas (Port d’Arias, Col de La Pierre-St-Martin, 1760 m) over, regen of niet. En altijd positief blijven! Regen betekent veel zuurstof in de lucht.
Oloron-Ste-Marie, 9 juni
Maar stortregens zijn geen buien. En dat is wat we zien als we naar buiten kijken. Dit wordt te gek. Ook de bergmeteo voorspelt de hele dag regen en zelfs onweer. Jammer, zo gaat het niet. Dan nog maar een dag blijven… Met tientallen boeken op de e-reader moet dat dan maar kunnen. Tegen 11 uur gaan we naar beneden voor een kopje koffie en zien het buiten lichter worden. Het is zelfs even droog. De eigenaar komt melden dat de verbetering doorzet en laat dit op het Spaanse meteostation zien. We kijken elkaar aan en de beslissing is snel genomen. We gaan! Om 12.15 rijden we Frankrijk tegemoet. En het is droog en soms zelfs een heel zwak zonnetje. Maar niet voor lang. Als we boven de 1500 m aankomen, na een klim van 6km en 8%, zakken de wolken naar beneden en komen er buien vanuit het westen aanwaaien. De beide refuges op weg naar de Franse grens zijn ruines geworden. De hellingen worden minder steil, het weer verslechtert, sterker het wordt bar en boos. Bijna op de top lunchen we onder een afdak van een groot skistation, dat nu gesloten is. Voort gaat de expeditie, nog een paar km tot de Franse grens en dan naar beneden. Normaal een feest, maar nu even niet. De brede Spaanse weg wordt nu een smal Frans bergweggetje zonder vangrail. Het regent en mist nog steeds en vol in de remmen rijden we naar beneden. Alles wordt koud en bij Ali ook nat. Wanneer we tot ongeveer 800m zijn gedaald worden de omstandigheden beter, droog en geen mist. De weg is nu ook van goede kwaliteit. Maar oh wat zijn we nat en koud en hebben we zin een hete koffie. Pas in Arrete, 24 km na de top, vinden we het eerste café en drinken twee bakjes troost. Enigszins opgewarmd rijden we de laatste 20 km naar de Chambre d’Hote van Patrick en Corinne (Amphitryon) in Oloron-Ste-Marie. Patrick , hobbykok, schotelt ons in zijn woonkeuken een geweldig menu voor. Wat een geweldig adres is dit! Een verbouwde oude pastorie in het middeleeuwse hart van dit stadje. Beslist even kijken op hun website(www.amphitryon-oloron.com). Voor ons een happy end.
Au revoir, JA
Toen we gisteren op de camping aankwamen werden we verwelkomd door een Nederlands echtpaar dat bezig was hun tentje op te zetten . Zij rijden met de auto (fietsen achterop) de Hispania route van noord naar zuid en zijn van plan delen van deze route te fietsen. ’s Avonds eten we gezamenlijk in het restaurant. Ze zijn blij met onze tips. Wij zagen de bui al hangen en hebben besloten een kamer te huren in het grote chaletachtige gebouw op de camping. Ali gruwelt nl. van kamperen in een klein tentje in de regen of kou. Zo armoedig! Joop heeft daar minder moeite mee, maar die heeft tenslotte ook in dienst gezeten… Het gebouw bevat alle voorzieningen zoals bar, restaurant, albergue, toiletruimtes voor de camping, een gemeenschapsruimte en een keuken. Prima allemaal en helemaal ingericht voor wintergasten. Als we wakker worden en naar buiten kijken, valt er een miezerige regen en zijn de bergen in de wolken verdwenen. We besluiten hier een dagje extra te blijven in de hoop dat het morgen beter weer is. Deze dag gebruiken we voor onderhoud, zowel materieel als persoonlijk. Tevens bestuderen we het fietsboekje Katharen-Basken route. Halverwege de dag fietsen we in de regen naar het dichtstbijzijnde dorpje (Isaba) en doen inkopen. Joop heeft zin om zelf weer eens te koken. Morgen gaan we sowieso de pas (Port d’Arias, Col de La Pierre-St-Martin, 1760 m) over, regen of niet. En altijd positief blijven! Regen betekent veel zuurstof in de lucht.
Oloron-Ste-Marie, 9 juni
Maar stortregens zijn geen buien. En dat is wat we zien als we naar buiten kijken. Dit wordt te gek. Ook de bergmeteo voorspelt de hele dag regen en zelfs onweer. Jammer, zo gaat het niet. Dan nog maar een dag blijven… Met tientallen boeken op de e-reader moet dat dan maar kunnen. Tegen 11 uur gaan we naar beneden voor een kopje koffie en zien het buiten lichter worden. Het is zelfs even droog. De eigenaar komt melden dat de verbetering doorzet en laat dit op het Spaanse meteostation zien. We kijken elkaar aan en de beslissing is snel genomen. We gaan! Om 12.15 rijden we Frankrijk tegemoet. En het is droog en soms zelfs een heel zwak zonnetje. Maar niet voor lang. Als we boven de 1500 m aankomen, na een klim van 6km en 8%, zakken de wolken naar beneden en komen er buien vanuit het westen aanwaaien. De beide refuges op weg naar de Franse grens zijn ruines geworden. De hellingen worden minder steil, het weer verslechtert, sterker het wordt bar en boos. Bijna op de top lunchen we onder een afdak van een groot skistation, dat nu gesloten is. Voort gaat de expeditie, nog een paar km tot de Franse grens en dan naar beneden. Normaal een feest, maar nu even niet. De brede Spaanse weg wordt nu een smal Frans bergweggetje zonder vangrail. Het regent en mist nog steeds en vol in de remmen rijden we naar beneden. Alles wordt koud en bij Ali ook nat. Wanneer we tot ongeveer 800m zijn gedaald worden de omstandigheden beter, droog en geen mist. De weg is nu ook van goede kwaliteit. Maar oh wat zijn we nat en koud en hebben we zin een hete koffie. Pas in Arrete, 24 km na de top, vinden we het eerste café en drinken twee bakjes troost. Enigszins opgewarmd rijden we de laatste 20 km naar de Chambre d’Hote van Patrick en Corinne (Amphitryon) in Oloron-Ste-Marie. Patrick , hobbykok, schotelt ons in zijn woonkeuken een geweldig menu voor. Wat een geweldig adres is dit! Een verbouwde oude pastorie in het middeleeuwse hart van dit stadje. Beslist even kijken op hun website(www.amphitryon-oloron.com). Voor ons een happy end.
Au revoir, JA
-
10 Juni 2013 - 20:00
Jopie:
Oeps Ali en Joop, dit is echt bar en boos.... sneeuw zelfs! Maar ook weer een ervaring rijker, toch?
Ha, ha Joop, voor jou een makkie natuurlijk, als "oud militair"....
Goede reis verder door la France. Ali, ik mail je nog. -
11 Juni 2013 - 00:13
Joke:
Hoi Joop en Ali wat een pictures, je-zus dit is niet normaal zeg, al dat sneeuw langs de weg en al het water en mist dat is niet best.
Dan mag je vroeger wel in het leger hebben gezeten dit is op deze leeftijd toch wel even wat anders.
Ali en Joop knap dat jullie het volgehouden hebben en dat allemaal zonder vangrails, maar goed het kon anders :-), blij dat jullie nu droog in frankrijk zitten.
Vele knuffels van ons xxxx -
11 Juni 2013 - 20:34
Emjo:
Jongens... Wat een helden!! Blij te horen dat je droog in frankrijk zit. Hier alles prima, eindelijk goed weer en al twee weken geen regen! Dikke kus! -
18 Juli 2013 - 13:01
Teunie Van Kuik:
Beste Alie en Joop,
Allereerst, wat bewonder ik jullie, ongelofelijk!
Ik heb vaak aan jullie moeten denken toen wij van de camping bij Salida, afreden en de weerberichten hoorden die jullie in Frankrijk te wachten stonden. Ook tijdens onze tocht langs de hispaniaroute hebben wij het vaak over jullie gehad! Wat een prestatie hebben jullie geleverd, inderdaad een schitterende, stille route, maar veel (soms erg steil) klimwerk. Het routeboekje vertelt toch wel erg weinig over de te verwachte klimmen e.d.
Helaas hebben wij zelf geen stukje van de route op de fiets gedaan, mijn gezondheid liet het niet toe.
Jullie suggesties t.a.v. hostals en booking.com hebben ons zeer geholpen.
Ik vind het leuk om jullie wederwaardigheden te lezen, wat een doorzetters zijn jullie!
Nog een goede reis verder, Teunie en Fred van Kuik, (ontmoeting op de camping bij Salida)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
