Erronkaribar

Pinsoro, 5 juni
De andere Nederlandse fietsers vertrekken vroeg, zonder dat we ze nog gesproken hebben. Wij vertrekken om 9 uur, maar maken ook minder lange afstanden. Gisteren vertelden ze dat ze weer behoefte aan een camping hadden, dus dat betekent 120 km fietsen, naar Sanguesa. Doen wij 2 dagen over. We fietsen door het bekken van de Ebro. De eerste 30 km gaan door een rommelig en saai landschap. In de lucht is het mooier. We hebben een tijdje staan kijken naar een grote zwerm roofvogels. Welke soort weten we niet, een rara voor vogelaars (zie foto). Vanaf het dorpje Sancho Abarca wordt aan de weg gewerkt. Het leuke, kleine weggetje verandert in een brede weg. Al fietsende komen we er achter dat het tracé over een afstand van 30 km al klaar ligt. Nu alleen de afwerking nog. Het lijkt er op of de weg al jaren ligt te wachten om geasfalteerd te worden. De ondergrond van grind en keien is intussen stevig ingereden. Behalve wij tweeën rijdt er nauwelijks verkeer. Wij vragen ons af waar deze brede weg, die 5 piepkleine dorpjes met elkaar verbindt voor nodig is. Bovendien loopt parallel aan deze weg (1 km oostelijker) een grote weg, de A127. Omdat de weg en omgeving saai is, rijden we breeduit naast elkaar en fantaseren over het hoe en waarom van de weg. Bij dorpjes zien we grote borden waarop vermeld staat hoeveel geld het dorp heeft gekregen van de EU voor de aansluiting op deze weg. Wie wordt hier nu beter van, de bouwmaatschappijen? Is er sprake van corruptie? Agrarische activiteit links en rechts van de(snel)weg zien we ook niet. Wel zien we terrassen met dijkjes er om, gevuld met water. Ook zien we uitgebreide nieuwe irrigatiesystemen. Wordt de grond vruchtbaar gemaakt? We denken er maar het beste van. Hier wordt landbouwgebied ontwikkeld met behulp van EU- gelden. Toch? We vinden weer een mooi onderkomen in Pinsoro. Een Casa Rural waarbij de kamers aan een patio liggen, er tegenover, ook aan de patio, ligt de kroeg. We kunnen, als we willen, vanavond kruipend naar bed.
Sanguesa, 6 juni
Vanaf Pinsoro is de weg zowaar geasfalteerd. Markeringen ontbreken nog. Over een lengte van 13 km komen we in de ochtendspits 3 auto’s tegen. In de aanloop naar de Pyreneeën beginnen we weer te klimmen, over een colletje van 860m. Als we boven zijn zien we in de verte de sneeuwbedekte Pyreneeën. We gaan weer naar beneden en bekijken onderweg het plaatsje Sos del Rey Catolico. In 1452 werd hier Fernando II van Aragon geboren, die samen met zijn vrouw Isabel van Castillia, Spanje verenigde en de laatste Moorse weerstand brak. Zij gingen de geschiedenis in als de katholieke monarchen, Reyes Catolicos. Het middeleeuwse stadje is geheel gerestaureerd, ons iets te gelikt. Wij dalen verder af naar de camping van Sanguesa. Het plaatsje ligt op de pelgrimsroute naar Santiago. Als we binnen fietsen zien we de wandelaars en de schelpen al. Ook wij voelen ons even weer pelgrim. Bij de camping aangekomen vinden we de poort gesloten. “De crisis!” roept een Spaanse in het voorbij gaan. Vooruit, dan gaan we weer als pelgrim in een officiële Albergue Pelegrino. We worden echter zonder pelgrimspas (die ligt thuis) niet toe gelaten. Eigenlijk ook wel terecht, maar je kunt het proberen, niet waar. Op naar het toeristenbureau. Daar verwijst men ons naar een particuliere pelgrimsherberg. Meer luxe, dus gewoon een 2-persoons kamer. Morgen wagen we weer een kampeerpoging. Voor de zekerheid bellen we even en worden in het Nederlands te woord gestaan en alvast hartelijk welkom geheten.
Isaba, 7 juni
We volgen het pad van de pelgrims naar Santiago, maar weer in tegengestelde richting. Een druk bezocht pelgrimsdorp is Javier. Hier is Francisco de Xavier geboren. Hij stichtte samen met Ignacio de Loyola de Jezuïetenorde, waartoe de huidige paus ook behoort. Vlak na Yesa kunnen we niet verder. De weg langs het stuwmeer die wij moeten hebben is afgesloten. Van motorrijders horen we dat de omleiding ook afgesloten is. Zij kunnen uitwijken over de snelweg, wij niet. Wat nu? Gewoon maar langs de versperring en zien waar de fiets strandt. We moeten eerst een klim van 9% maken en zien vervolgens een lege weg voor ons. Zo te zien niets aan de hand. Na ongeveer 5 km wordt duidelijk wat de reden voor de afzetting is. Langs de kant van de weg staat een speciaal konvooi met een tientallen meters lange betonnen draagbalk. Dat gevaarte moest dus ook omhoog en wat verder door een tunneltje. Wij mogen er gewoon langs fietsen. Even later komt het geheel weer in beweging. Een spectaculair gezicht. Wij kunnen daarna gewoon rustig langs het stuwmeer fietsen en zien , vanwege dit meer, verlaten dorpen. Vervolgens fietsen we het dal van Roncal in, op weg naar Franrijk. Het is een heerlijk rustig dal, een van de mooiste van de Spaanse Pirineos. We volgen de Rio Esca langs kleine Baskische dorpjes en eeuwenoude bruggetjes. De befaamde kaas van Roncal hebben we intussen geproefd. Opnieuw zien we weer 10-tallen grote roofvogels, we blijven een tijdje gebiologeerd kijken. De camping voorbij Isaba is ons einddoel voor vandaag. De laatste overnachtingsmogelijkheid voor de pas. Nog geen twee weken geleden is deze pas afgesloten geweest vanwege sneeuwval.
Adios, JA