De langste etappe

Kamphaeng Phet, 11-02-2019

We staan om half 6 op, gaan om 6 uur ontbijten en zitten om half 7 op de fiets. Het schemert nog een beetje. Maar het is koel. Zo koel dat Ali een jackje aantrekt. We zien de zon opkomen boven de rijstvelden. Die is niet zo spectaculair als de zonsondergang. We fietsen weer over kleine weggetjes. Dat betekent wel meer last van boerderijhonden. Maar ze hebben diep respect voor Joop wanneer hij ze luid en agressief toespreekt: “Waag het niet!”, “Wat wil je nou?”, “Doe het eens!”. Echter een keer zijn er twee honden brutaal en rennen luid blaffend achter ons aan. Ali richt haar Dazzer en ze druipen direct af. Toch jammer (vindt Joop) dat hij zijn mooie bamboestok nog niet heeft kunnen gebruiken. Het wordt warmer en warmer. We stoppen heel consequent om de 5 km om flink te drinken. Dat doet we rechtstreeks uit de grote 1,5 L waterfles die op de fiets gemonteerd is. Uit ervaring weten we dat we als we al fietsend uit de bidon drinken te weinig vocht tot ons nemen. Joop geeft meestal een stopseintje. Echter een keer stopt hij abrupt. Ali zit er redelijk vlak achter en kan niet zo snel reageren. Ze dondert om.... Grote schrik. Daar ligt ze, midden op de weg. Gelukkig alleen schaafwondjes. Betadine erop en weer verder. We fietsen lekker stevig door. Met een rijwindje en een beetje tegenwind krijgen we het niet te warm. Onderweg krijgen we, tijdens een drinkstop ,van een manneke ons onbekend fruit toegestopt. De smaak ervan is friszuur, beetje zoals een appel. Om 12.45 fietsen we Kamphaeng Phet binnen. Een grotere plaats dus er is een 7Eleven. Beiden hebben we zin in een tosti. Daarna op naar ons hotel, P.Paradise. De langste etappe zit erop. Het zwembad lonkt.
JA