Costiera Amalfitana

Maiori, 13-06-2018

Als om 5 uur de wekker afgaat begint het ook te onweren. En even later gaat het regenen. Toch staan we op. Er worden alleen buien voorspeld en we denken/hopen dat het zo weer droog is. Een half uur later is dat ook het geval. Om kwart over 6 fietsen we van de camping. Het begint nog even licht te regenen maar een regenjas is niet nodig. Tot 9 uur is het rustig op de weg. Wij hebben dan de hoogste klim van de dag al gehad. De excursiebusjes beginnen op gang te komen. Grote bussen mogen hier niet rijden m.u.v. lijndienstbussen. Ook vrachtwagens, campers en caravans worden overdag geweerd. Op de smalle en bochtige weg kan niet hard worden gereden. De Costiera Amalfitana staat in het geheel, landschap en stadjes, op de werelderfgoedlijst. Het is inderdaad prachtig! Zonder twijfel de mooiste kustweg die we ooit hebben gereden. De weg staat dan ook bekend als de mooiste van Italië. De klimmen zijn nooit erg lang of steil, maar toch maken we heel wat hoogtemeters (1400). Ruim voordat we Positano bereiken staan er auto's aan een kant van de weg geparkeerd. In het stadje lijkt het wel of alle toeristen zich hier verzameld hebben. Het heeft dan ook alle toeters en bellen die een toeristenstadje kenmerken. Dus ook de prijzen van de horeca. Het is inderdaad mooi en het ligt prachtig, maar door de drukte niet aan ons besteed. Ook het stadje uit staan aan een kant van de weg kilometerslang auto,s geparkeerd. Op de toch al smalle weg moet het verkeer laveren. Voor ons geen probleem omdat we dezelfde snelheid hebben. We doen over het hele traject van 57 km. bijna 8 uur! Maar dat komt omdat we heel vaak stoppen om te genieten van al het moois. We zitten drie keer op een terras. In Praiano lunchen we uitgebreid op een bankje bij een fonteintje. We komen onderweg af en toe collegafietsers met bepakking tegen. We staan even te praten met een Engels echtpaar dat op fietsen rijdt, gehuurd in Napels. In Maiori blijkt het appartement,Dimora L'Orchidea, weer een goede keuze. We gooien eerst de wasmachine vol en gaan dan een pilsje drinken bij de bar aan de overkant. Intussen is Ali er achter gekomen dat zij haar gewone bril ergens heeft laten liggen. Op een foto zien we dat bij de lunch de bril nog op de bank ligt. We hebben de kassabon met daarop de naam van het winkeltje nog. Met behulp van internet achterhalen we het telefoonnummer. En warempel, de bril is gevonden. We communiceren verder met Whats-app en spreken af dat de bril naar de bar tegenover het appartement wordt gebracht. En dat allemaal belangeloos. Over hulpvaardigheid van de Zuid-Italianen hebben we niet te klagen. Schatjes! Er gaat nog een tweede was de machine in (Ali) en Joop gaat even naar de kapper. Daarna slaan we bij de plaatselijke super ons avondeten in. Bij het appartement is een mooi terras waar we tot bedtijd lekker blijven zitten.
Ciao, JA