Aukuna Boeddha

Balawela, 25-01-2018

Het hoesten 's nachts is gelukkig over. Uitgerust zetten we ons om 7 uur aan het ontbijt. Al met al wordt toch weer 9 uur voordat we weer op de route zitten. Eerst staan we nog te kletsen met de eigenaar en twee kornuiten. Ze zijn zeer geïnteresseerd in onze fietsen en uitrusting, dan proberen geld te pinnen (geen succes) en Ali staat nog uitgebreid een local-fietser te fotograferen. Het fietsrouteboekje belooft ons het volgende, we citeren: “een schitterende route over kleine wegen en door kleurrijke dorpjes. Vandaag laat Sri Lanka zich van haar mooiste kant zien. De etappe voert door natuurgebieden met veel meren (Tanks). Het kan zelfs voorkomen dat je olifanten ontmoet. Blijf op afstand wachten tot ze weg gaan en/of wacht op een local die weet hoe ze weggaan. De etappe is vlak tot heuvelachtig met een paar kleine klimmetjes. Het asfalt is niet altijd even goed en soms onverhard. Je fietst soms door een verlaten streek.” Het is een lange route, 90 km. We willen onderweg zonder meer de Aukuna Boeddha (Werelderfgoed)bezoeken. Deze plek ligt niet op de route, dus dan is de 100 km. zo gehaald. We besluiten dan om de route in te korten tot ca. 60 km. We willen al het moois onderweg in alle rust bewonderen. Als we een frisje drinken bij een winkeltje aan een dirt road, raken we in gesprek met de dochter van de eigenaar. Ze vertelt dat ze in Melbourne heeft gestudeerd en werkt (verpleging) en nu op bezoek is vanwege het huwelijk van haar broer. We fietsen langs een grote Tank dat in de 5e eeuw nC in opdracht van koning Dhatusena is aangelegd. Het voorzag o.a. Anuradhapura via een ingenieus kanalensysteem van water. Als dank voor het water is in Aukana het Boeddhabeeld opgericht. Het is 15 m. hoog en uit de rotsen gebeiteld. Het is een van de grootste en best bewaarde Boeddhabeelden ter wereld. Bij het beeld raken we in gesprek met Thaise monniken. Een van hen vertelt dat hij binnenkort drie maanden gestationeerd wordt in de Thaise tempel in Amsterdam. Hij is er eerder geweest en heeft daar zelfs een fiets. Later raken we in gesprek met een monnik van het complex. Hij vraagt waar we overnachten en wat het kost.” Veel te duur”, zegt hij. We kunnen in het klooster een prima kamer krijgen. We hoeven dan alleen iets te doneren. Helaas hebben we al geboekt. En een biertje is vast niet te krijgen in het klooster en die is juist zo lekker na een dagje fietsen. Tegen 4 uur zijn we bij ons onderkomen. We doen verder niets meer. De kamer heeft een terras met zitje en we kijken uit op het oerwoud. De fietsen staan binnen, er zijn hier veel apen en deze hebben de vervelende gewoonte graag aan zadels te knagen. Om 18.15 horen we een oproep tot gebed. Het blijkt dat we in een Islamitisch dorp zitten. We gaan in het dorp eten, waarschijnlijk met een frisje erbij.
Wordt vervolgd, JA