Op de hoogvlakte

Sahagun, woensdag 27 juni

We laten Leon letterlijk en figuurlijk links liggen. We wijken even van de Camino af om zuidelijk er om heen te rijden. Van een fietster hoorden we dat Leon een paar feestdagen ter ere van San Juan heeft. Het is er druk, veel volk op de been en de weg ligt bezaaid met glasscherven. We hadden al besloten meer tijd uit te trekken voor Burgos. De route voert over een monotone hoogvlakte, uitgestrekt en verlaten. Het is warm, ruim 30 graden, maar gelukkig meestal zwaar bewolkt. ’s Morgens zelfs 2 keer een buitje. Heerlijk verkoelend. Bij Valdevimbre zien we bodegas uitgegraven in de heuvels. We rijden lange tijd parallel met de authentiek Camino. Voor de wandelaars is het volgens ons een zware tocht over deze hoogvlakte, die een paar dagen in beslag neemt. Echt afzien. Elk zichzelf respecterend gehucht, dorp of stadje heeft wel een kunstwerk ter ere van de pelgrim. Teveel om ze allemaal te fotograferen.. In Sahagun, waar we op de camping overnachten, valt veel te zien. Ooit stond er een klooster, die tweemaal door de Moren werd verwoest. We eten op een van de terrassen op het Plaza Mayor en kijken samen met een internationaal gezelschap pelgrims en Spanjaarden naar Spanje-Portugal. Om kwart over negen is het nog 30 graden. Gelukkig staat er een prettige bries.

Castrojeriz, donderdag 28 juni
De snelweg (A123), de Nationale weg (N120) waarop wij fietsen en de Camino gaan 10 km. gelijk op. Op de Camino is het het drukst! Maar het is nog vroeg , 8 uur. De Spanjaarden komen langzaam op gang. We fietsen vervolgens 10 km. over de Camino, onverhard. Daar zien we voor het eerst een pelgrim met paard. Het meisje loopt naast haar paard dat haar bagage draagt. Haar compagnon is een Italiaan uit Napels. Een romance ontstaan tijdens de Camino? We raken in gesprek en het meisje wil van ons van alles horen over de Via de la Plata. Zij hoopt deze Camino ook ooit eens te gaan lopen. In Carrion de los Condes halen we bij het klooster een mooie stempel voor ons pelgrimspaspoort. In het bezienswaardige stadje koopt Ali een hoofd doekje met een schelpjesprint. Vlak voor Villalcazar de Sirga zien we een pelgrim langs de weg staan wachten. Op ons! Hij heeft ons van verre al zien aankomen. En als Nederlandse fietsers herkend. Hij heeft vorig de Camino gefietst en toen de kriebels gekregen om deze route te gaan wandelen. Hij is begin april uit Nederland vertrokken, met echtgenote die helaas vanwege lastige blessures moest afhaken. Zij heeft hem “ bevolen” door te gaan. Hij vertelt prachtige verhalen. We staan minstens een uur te kletsen. We fietsen nog steeds op de glooiende hoogvlakte van Spanje, de Meseta, hier de Tierra de Campos genoemd. Ook Madrid ligt op de Meseta. We hebben nu de wind in de rug. Lekker fietsen. Om half vijf rijden we de leuke camping van Castrojeriz op. We hebben zicht op de oude tempeliersburcht uit de 8e eeuw gelegen op de heuvel voor ons.Op de vlakte onder de burcht vonden veldslagen tegen de moren plaats. Het plaatsje zelf is ontstaan door de pelgrimage. Er zijn vier kerken en overblijfselen van zeven hospitales. Na het eten kijken we in de camping-bar Duitsland-Italie en zien Italië winnen.
Adios JA