Naar Andalucia

Batan del Puerto, dinsdag 8 mei
Dezelfde 9 km klimmen naar de camping zoeven we nu naar beneden. In Alcaraz slaan we proviand in en kijken even rond. Volgens het boekje een monumentaal bergstadje. Het valt ons wat tegen , maar dat komt omdat het mooie Plaza Mayor, met renaissancistische gebouwen rondom, volgepakt staat met blik i.p.v. terrasjes. Boven staan ruines van een Moors kasteel. Voorbij Vianos lunchen we in een soort maanlandschap. De klim gaat verder door een mooi woest en verlaten landschap, we zien La Mancha achter ons wegzakken. Onderweg komen we kudde schapen tegen dat zich door ons opgejaagd (?) voelt en kilometers voor ons uit over de weg blijft rennen. Wij er achter aan als 2 (fiets)herders. Pas als wij gaan pauzeren komen zij ook tot rust en gaan grazen. Na de 10e pas ( in werkelijkheid de 8e) , de Puerto del Barrancazo (1450 m) besluiten we vandaag niet nog een pas te nemen. Die bewaren we voor morgen, vandaag een beetje rustig aan. We stoppen in Batan del Puerto en krijgen daar, tot onze verrassing, een kompleet vakantiehuis met woonkamer/keuken, open haard, 2 slaapkamers en 2 badkamers. In de tuin een groot zwembad, maar dat is nog niet in bedrijf. Het is nu 8 uur, ons diner staat klaar in het bijbehorende restaurant.
Adios, JA

Siles, woensdag 9 mei 2012

We kunnen direct de korte broek aandoen, voor het eerst deze reis. De rode fietssokjes van Ali, passend bij de rode fietsbel en de rode helm, vrolijken de boel op. We klimmen over een weggetje zoals wij ze het liefste hebben naar de negende pas, de Puerto de las Cruzetillas (1450 m). Gemiddelde stijging 4%, dus lekker relaxt. We komen allen geiten tegen. De vogels zingen uitbundig. Boven gekomen treffen we bij de pas Ben en Ingrid, ook zij fietsen van Malaga naar huis. Weer staan we minstens een uur te kletsen. Fietssnufjes, fietstechniek, campings en wegen worden uitgebreid besproken. Tenslotte wisselen we kaartjes uit. De afdaling die volgt biedt zicht op de Andalusische bergen. In Riopar doen we inkopen en zitten heerlijk in het zonnetje op het terras. Daarna gaan we echt naar de tiende pas, de Puerto del Arenal, een makkie op 1150 m hoogte. De afdaling is een echt cadeautje, een van de mooiste tot nu toe. Grote bochten, zoevend asfalt en weinig verkeer. Met 40 – 50 km/u suizen we naar beneden en rijden Andalusië in. Het landschap heeft een grote verandering ondergaan. Grote olijfboomgaarden, waarvan de bomen als wijnstokken in het gelid staan. De keurige camping in Siles is ontvolkt, alle voorzieningen behoren ons toe. Alles klopt de laatste dagen, het weer, de prachtige route en de onderkomens. En niet te vergeten het eten en de wijn. Van het thuisfront echter komen ondertussen verontrustende berichten. Broer Henny schijnt, in plaats va onze tuin een beetje bij te houden, het huis verhuurd te hebben aan ongure types, die op zolder een wietplantage hebben aangelegd. Of het waar is…?
Adios, JA

Canada Morales, donderdag 10 mei 2012

Op en neer gaat het naar Benatae, waar we een kopje koffie drinken. We fietsen langs de Plaza de Toros, een heuse arena. Stadjes liggen als plukjes sneeuw, omringd door olijfbomen, tegen de bergwanden. In Orcera gaan we naar de Correos (postkantoor), Ali is net tot de ontdekking gekomen dat de sleutels van het vakantiehuis in Batan nog in de achterzak van haar softshell zitten. Dus we sturen de sleutels keurig terug, na eerst, m.b.v. een vriendelijke Spanjaard ter plekke, de eigenaar gebeld te hebben om het volledige adres plus postcode te achterhalen. Het gaat warm worden vandaag zegt de Spanjaard nog, 35 graden. En inderdaad, vroeg in de middag laten we het tropenrooster ingaan en zetten ons tentje op onder de bomen op een camping bij het Embalse de Tranco. Het zwembad is nog niet operationeel. De campingmevrouw zegt dat het warm blijft de komende dagen. De wind blaast warme lucht van Afrika naar Andalusië. Van ons mag het, het is een prettige droge warmte. Als we op het campingterras een pilsje gaan drinken, zitten daar 3 net aangekomen fietsers, ook op weg naar het zuiden. Ze hadden van andere fietsers al gehoord dat wij iets voorlagen.
Adios, JA

Cazorla, vrijdag 11 mei 2012

Op verzoek van de campingmevrouw staan we om 7 op. Tussen 7 en half 8 wordt er vlak bij ons plekje een vuur ontstoken voor het verbranden van een grote berg snoeihout. Er is speciaal toestemming voor aangevraagd i.v.m. bosbrandgevaar. Rond 8 uur rijden we de camping af, na nog even naar het fikkie te hebben gekeken. We volgen de weg verder langs het stuwmeer, ongeveer gedurende 20 km. Verderop begeleidt de Rio Guadalquivir, de rivier waar Columbus uitvoer naar Amerika, ons vele kilometers en is hier nog maar een klein stroompje. De bron ligt in de bergen waar we doorheen fietsen. Als we koffie drinken komen de 3 fietsers van de camping voorbij, ook zij zijn op weg naar Cazorla. We fietsen een tijdje met ons vijven op. We fietsen alweer door een natuurpark. De parken rijgen zich een aantal dagen aaneen. Borden langs de weg geven toeristische informatie over flora, fauna en wandelpaden, veelal met E.G. gelden ontwikkeld. Het is hier behoorlijk toeristisch. Vele bussen met schoolkinderen rijden het park in. Na de lunch klimmen we weer over een pas, dePuerto de las Palomas 1290 m. De laatste 40 hoogtemetrs krijgen we cadeau, althans volgens de hoogtemeter op de GPS. De beklimming is best pittig, de afdaling biedt zicht op eindlozen olijfboomgaarden. Na de afdaling drinken we met zijn vijven een cola en eten daar patat bij (voor het zout).Nog een laatste stukje naar de camping in Cazorla. Die belooft heel mooi te zijn. Een kleinschalige Eco-camping, al 32 jaar beheerd door Nederlanders.
Adios, JA

N.B. Foto's plaatsen gaat erg moeizaam, erg trage verbinding. Jullie houden ze te goed.
Voor Geert/Jolice/kinderen: we zijn woensdag a.s. in Granada en blijven 2 dagen. Tel (Spaans nummer) 678166679, SMS voor afspraak.