Theeplantages en watervallen

Ramboda, 01-02-2018

Met een dikke knuffel nemen we afscheid van onze lieve gastvrouw en haar lieftallige dochter. We werpen ons in het hectische verkeer van Kandy. Alles krioelt door elkaar. Maar wij op onze fietsen krioelen nog beter! Bovendien zijn de verkeersagenten op onze hand. Ergens in de stad raken we Joop kwijt. Hij is overal doorheen geslingerd. Zodoende zijn we hem uit het oog verloren. Hij lag dus flink voor en is toen omgekeerd om ons te zoeken. Gelukt! Eind goed al goed. We nemen afscheid van Marijke en Jan Piet en gaan op eigen tempo verder. Na 8 km. wordt het iets rustiger. Bij de bakker, 20 km. verderop, nuttigen we ons tweede ontbijt. Yoghurt met cupcakes. En, oh ja, het is schitterend weer. Alles is schoongespoeld. Blauwe heldere lucht en een heerlijke temperatuur. Onderweg stoppen we om een oude grammofoon te bewonderen. Een echte His Masters Voice! De jongeman die er bij staat haalt een oude plaat uit zijn tuktuk, plaatst een nieuwe naald en laat ons luisteren. Prachtig, dat is wel een kleine vergoeding waard. Na 25 km. zien we steeds meer theeplantages. De weg, A5, is redelijk druk, maar met een brede schouder en goed asfalt. Door de vele bochten wordt er niet ingehaald, zelfs niet door de blauwe bussen. Om 1 uur zijn we in Pussulama dat op bijna 1000m hoogte ligt en gaan lunchen in een klein restaurantje. We raken in gesprek met een man die onze taal herkent. Hij vertelt dat er in Sri Lanka nog woorden worden gebruikt die nog dateren uit de tijd van de Nederlandse overheersing. Zoals: kantoor, bakkerij, balken, kwitantie en notaris. Hij is ook goed op de hoogte met ons Koninklijk Huis, hij kent zo ongeveer alle namen van WA en gezin. Alweer een leuke ontmoeting. Nog steeds moeten we enigszins wennen aan het feit dat men hier de warme maaltijd met de hand eet. In onze ogen ziet het er onsmakelijk uit. Waar we ook nog steeds niet aan gewend zijn is dat men “nee” schudt als er “ja” wordt bedoeld. Dat schudden gaat op een aparte manier “ licht schommelend”. Niet door ons na te doen ( wel geprobeerd). Het landschap wordt steeds mooier.We zien nu ook naaldbomen en watervallen. We fietsen door een verlichte tunnel van ongeveer 200 m. Vlak na de tunnel staat een luxe onderkomen, Thuruliya Lodge. Wij gaan hier in de junior suite overnachten. Wie doet ons wat. Het is nu 3 uur en de rest van de middag brengen we genietend van het sublieme uitzicht door op ons grote balkon. De etappe vandaag was een training voor wat morgen komen gaat. We zijn er niet echt moe van geworden.
Wordt vervolgd, JA