Grrrrriekenland
Door: JA
Blijf op de hoogte en volg Joop en Ali
16 Mei 2016 | Griekenland, Korinthe
Diakofto, 15-06-2016
We staan om 8.30 op het stationnetje en zien al een grote drukte. We gaan naar het loket en horen dat we nog mee omhoog kunnen om 8.45 en om 15. 50 weer terug. De trein rijdt in het weekend 5 keer, dus heen en terugreis is strikt gereglementeerd, met vaste plaatsen en beperkte capaciteit. Het traject door de kloof is inderdaad adembenemend. Soms moet de trein stapvoets, piepend en krakend , meer dan 20% overwinnen. Halverwege het traject stappen vele mensen uit om terug te wandelen naar Diakofto. De kloof is plaatselijk zo eng dat de wandelaars een stukje over het spoor moeten lopen. Kalavryta is een wintersportplaats, maar ook een plaats van groot nationaal belang. In 1821 begon hier de vrijheidstrijd tegen de Turkse machthebbers. Het banier waar de strijders hun eed van belofte op aflegden is in het klooster Agia Lavras. Hier willen we naar toe, een wandeling van 6 km omhoog over een rustige weg. In het klooster mag niet worden gefotografeerd, maar daar legt Ali zich niet zomaar bij neer en zonder flits maak ze enkele beelden van het interieur van de kapel. In het museum is een suppoost, dus daar lukt het niet. Terug in het dorp bezoeken we eerst het monument ter nagedachtenis van de moord op de mannelijke dorpsbevolking op 13-12-1943 als vergelding op partizanenactiviteiten. De vrouwen, opgesloten in een brandende kerk, konden nog net op tijd hieruit ontsnappen. Het dorp is intussen volgelopen met Griekse dagjesmensen. Vooral de hoeveelheden voedsel dat naar binnen wordt gewerkt blijft ons verbazen. Veel kinderen zijn te dik. Stipt op tijd zijn we terug bij het stationnetje, we hebben nog een minuut. Als we de hoek omkomen zien we, tot onze verbijstering, dat de trein voor onze neus wegrijdt. Wel potver.... Nooit gaat hier iets op tijd, te vroeg kan dus ook. Om 15.50 staan we, met een behulpzame Griek, bij de balie van de kaartverkoop. Hier wordt ons kaartje alsnog omgeboekt naar de 17.08 trein, blijken er toch nog 2 plaatsen vrij te zijn. Als we de Griek(se) samenleving willen typeren kunnen we maar op een woord komen die het omvat: nonchalant. We zijn best hongerig geworden dus we gaan maar vroeg eten, hebben we dat alvast gehad. Morgen naar Patras en dan zien we wel verder. Ali's linkerschouder is gaan opspelen door trekwerk, min of meer aan het stuur trekken doe je automatisch als je klimt. En dan ook nog het regelmatig duwen van de zwaar beladen fiets de berg op. We plannen sowieso ergens een aantal rustdagen in.
Adio, JA
We staan om 8.30 op het stationnetje en zien al een grote drukte. We gaan naar het loket en horen dat we nog mee omhoog kunnen om 8.45 en om 15. 50 weer terug. De trein rijdt in het weekend 5 keer, dus heen en terugreis is strikt gereglementeerd, met vaste plaatsen en beperkte capaciteit. Het traject door de kloof is inderdaad adembenemend. Soms moet de trein stapvoets, piepend en krakend , meer dan 20% overwinnen. Halverwege het traject stappen vele mensen uit om terug te wandelen naar Diakofto. De kloof is plaatselijk zo eng dat de wandelaars een stukje over het spoor moeten lopen. Kalavryta is een wintersportplaats, maar ook een plaats van groot nationaal belang. In 1821 begon hier de vrijheidstrijd tegen de Turkse machthebbers. Het banier waar de strijders hun eed van belofte op aflegden is in het klooster Agia Lavras. Hier willen we naar toe, een wandeling van 6 km omhoog over een rustige weg. In het klooster mag niet worden gefotografeerd, maar daar legt Ali zich niet zomaar bij neer en zonder flits maak ze enkele beelden van het interieur van de kapel. In het museum is een suppoost, dus daar lukt het niet. Terug in het dorp bezoeken we eerst het monument ter nagedachtenis van de moord op de mannelijke dorpsbevolking op 13-12-1943 als vergelding op partizanenactiviteiten. De vrouwen, opgesloten in een brandende kerk, konden nog net op tijd hieruit ontsnappen. Het dorp is intussen volgelopen met Griekse dagjesmensen. Vooral de hoeveelheden voedsel dat naar binnen wordt gewerkt blijft ons verbazen. Veel kinderen zijn te dik. Stipt op tijd zijn we terug bij het stationnetje, we hebben nog een minuut. Als we de hoek omkomen zien we, tot onze verbijstering, dat de trein voor onze neus wegrijdt. Wel potver.... Nooit gaat hier iets op tijd, te vroeg kan dus ook. Om 15.50 staan we, met een behulpzame Griek, bij de balie van de kaartverkoop. Hier wordt ons kaartje alsnog omgeboekt naar de 17.08 trein, blijken er toch nog 2 plaatsen vrij te zijn. Als we de Griek(se) samenleving willen typeren kunnen we maar op een woord komen die het omvat: nonchalant. We zijn best hongerig geworden dus we gaan maar vroeg eten, hebben we dat alvast gehad. Morgen naar Patras en dan zien we wel verder. Ali's linkerschouder is gaan opspelen door trekwerk, min of meer aan het stuur trekken doe je automatisch als je klimt. En dan ook nog het regelmatig duwen van de zwaar beladen fiets de berg op. We plannen sowieso ergens een aantal rustdagen in.
Adio, JA
-
16 Mei 2016 - 16:07
Ans Van Nieuwburg:
Wat gezellig om jullie te volgen. Joop heeft het maar zwaar met die fotograferende Ali, wat een geluk dat zij haar fototoestel nog heeft. Ik blijf jullie volgen al reageer ik niet zoveel. Geniet van al het moois om jullie heen en.let goed op elkaar. Ans
-
16 Mei 2016 - 17:09
Joke:
Hallo Joop en Ali, wat een pracht gezicht de trein langs/onder de rotsen langs.
Het ziet er weer erg mooi uit allemaal.
Wat vervelend van je schouder Ali, hoop dat het met rust goed komt anders toch even SRL van VSM er op smeren. Vele knuffels en beterschap met je schouder xxxx -
16 Mei 2016 - 18:58
Willemijn En Rudie :
Rudie adviseert een Ali-e-bike
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
