Radatlas Sardinien
Door: JA
Blijf op de hoogte en volg Joop en Ali
19 Juli 2013 | Italië, Sorso
Alghero, 17 juli
Eerlijk gezegd schrokken we gisteren wel van de enorme drukte op de stranden tussen de camping en het stadje. Als we ’s morgens naar Alghero fietsen is het alweer druk. Rijen huurligstoelen staan in het gelid. De oude binnenstad van Alghero wordt tot de mooiste van Sardinië gerekend. Ooit, in de middeleeuwen, waren de Catalanen hier de baas. Nog steeds spreekt een groot gedeelte van de bevolking Catalaans. De straatnaamborden zijn tweetalig. We dwalen wat rond, drinken koffie en tikken ook nog een Duitstalig boekje over Sardinië op de kop. Daarin lezen we dat Alghero heel geliefd is bij Italiaanse toeristen en een uitstekend uitgaansleven heeft met vele disco’s. Nu begrijpen we de drukte. Bovendien houden de Italianen ervan in de buurt van een stadje te zijn zodat ze de “pantoffel-parade” ,zo tussen 18 en 20 uur, niet hoeven te missen (denken wij). ’s Middags gaan we naar het strand, een kilometer verderop, daar is het opvallend rustig. Van disco’s horen we op de camping trouwens niets. Wel is er tot diep in de nacht erg veel verkeer op de weg langs de camping.
Platamona, 18 juli
De Radatlas Sardinien, van het Oostenrijkse Bikeline, geeft voor de etappes 4 categorieën aan: leicht, mittel, anspruchsvoll en schwierig. Zeg maar 1 t/m 4 fietsertjes. Op Corsica hebben we dus steeds anspruchsvoll gefietst. Vandaag gaan we 75 km (mittelschwer) fietsen. We zijn benieuwd. Al snel komen we er achter dat het boekje héél nauwgezet is. Elke hoogtemeter wordt gemeld en klopt precies! Het gaat heuvelachtig op en neer en er is slechts een klimmetje van 6-7%. Het kost ons nauwelijks moeite, de benen gaan vanzelf. We rijden iets van de kust door een landelijke omgeving. Niet zo spectaculair mooi als op Corsica, maar wel aantrekkelijk. Na amper 10 km komen we bij Palmavera overblijfselen van een Nuraghendorp tegen. De Nuraghencultuur ontstond ongeveer 1800 vC en eindigde 238 vC toen Sardinië door de Romeinen werd ingenomen. Het complex is nog niet open, maar we krijgen, door op een muurtje te klimmen, toch een goede indruk van het geheel. Als we in een dorpje een kopje koffie drinken, krijgt Ali van de cafébazin een sleutel mee voor het damestoilet. Ook in de dorpjes van Spanje gebeurde dit meestal. Evenals de Spaanse dames zijn de Italiaanse signora’s op droge billen gesteld. Kijk, van dit soort kleinigheden kan Ali heel vrolijk worden! Daar we noordwaarts fietsen komen we, nu met een omweg, weer door Porto Torres. Op een bankje aan de haven eten we een broodje en even later komen er 3 jongens met bepakking aangefietst. Vol bewondering wordt onze uitrusting bekeken en becommentarieerd, dit alles in rap Italiaans. Als we niet begrijpend opkijken, verontschuldigen zij zich en gaan over in goed Engels. Ze studeren in Rome, een van hen is op Sardinië geboren en treedt als reisleider op voor een fietstocht, op gewone stadsfietsen, over dit eiland. Hoever ze elke dag komen weten ze niet, hun vertrek is meestal later dan gepland en de heuvels kosten meer tijd dan vooraf gedacht. Ze hebben kampeerspullen bij zich, maar slapen ook vaak op het strand. We fietsen verder langs de Golfo di Asinara en komen bij de camping in Sorso. De stranden zijn hier rustig en prachtig. We besluiten er een dagje te blijven.
Ciao, JA
Eerlijk gezegd schrokken we gisteren wel van de enorme drukte op de stranden tussen de camping en het stadje. Als we ’s morgens naar Alghero fietsen is het alweer druk. Rijen huurligstoelen staan in het gelid. De oude binnenstad van Alghero wordt tot de mooiste van Sardinië gerekend. Ooit, in de middeleeuwen, waren de Catalanen hier de baas. Nog steeds spreekt een groot gedeelte van de bevolking Catalaans. De straatnaamborden zijn tweetalig. We dwalen wat rond, drinken koffie en tikken ook nog een Duitstalig boekje over Sardinië op de kop. Daarin lezen we dat Alghero heel geliefd is bij Italiaanse toeristen en een uitstekend uitgaansleven heeft met vele disco’s. Nu begrijpen we de drukte. Bovendien houden de Italianen ervan in de buurt van een stadje te zijn zodat ze de “pantoffel-parade” ,zo tussen 18 en 20 uur, niet hoeven te missen (denken wij). ’s Middags gaan we naar het strand, een kilometer verderop, daar is het opvallend rustig. Van disco’s horen we op de camping trouwens niets. Wel is er tot diep in de nacht erg veel verkeer op de weg langs de camping.
Platamona, 18 juli
De Radatlas Sardinien, van het Oostenrijkse Bikeline, geeft voor de etappes 4 categorieën aan: leicht, mittel, anspruchsvoll en schwierig. Zeg maar 1 t/m 4 fietsertjes. Op Corsica hebben we dus steeds anspruchsvoll gefietst. Vandaag gaan we 75 km (mittelschwer) fietsen. We zijn benieuwd. Al snel komen we er achter dat het boekje héél nauwgezet is. Elke hoogtemeter wordt gemeld en klopt precies! Het gaat heuvelachtig op en neer en er is slechts een klimmetje van 6-7%. Het kost ons nauwelijks moeite, de benen gaan vanzelf. We rijden iets van de kust door een landelijke omgeving. Niet zo spectaculair mooi als op Corsica, maar wel aantrekkelijk. Na amper 10 km komen we bij Palmavera overblijfselen van een Nuraghendorp tegen. De Nuraghencultuur ontstond ongeveer 1800 vC en eindigde 238 vC toen Sardinië door de Romeinen werd ingenomen. Het complex is nog niet open, maar we krijgen, door op een muurtje te klimmen, toch een goede indruk van het geheel. Als we in een dorpje een kopje koffie drinken, krijgt Ali van de cafébazin een sleutel mee voor het damestoilet. Ook in de dorpjes van Spanje gebeurde dit meestal. Evenals de Spaanse dames zijn de Italiaanse signora’s op droge billen gesteld. Kijk, van dit soort kleinigheden kan Ali heel vrolijk worden! Daar we noordwaarts fietsen komen we, nu met een omweg, weer door Porto Torres. Op een bankje aan de haven eten we een broodje en even later komen er 3 jongens met bepakking aangefietst. Vol bewondering wordt onze uitrusting bekeken en becommentarieerd, dit alles in rap Italiaans. Als we niet begrijpend opkijken, verontschuldigen zij zich en gaan over in goed Engels. Ze studeren in Rome, een van hen is op Sardinië geboren en treedt als reisleider op voor een fietstocht, op gewone stadsfietsen, over dit eiland. Hoever ze elke dag komen weten ze niet, hun vertrek is meestal later dan gepland en de heuvels kosten meer tijd dan vooraf gedacht. Ze hebben kampeerspullen bij zich, maar slapen ook vaak op het strand. We fietsen verder langs de Golfo di Asinara en komen bij de camping in Sorso. De stranden zijn hier rustig en prachtig. We besluiten er een dagje te blijven.
Ciao, JA
-
19 Juli 2013 - 12:55
Joke:
Hoi Joop en Ali, had al aangegeven dat het een geliefd eiland is voor italianen en vaak ook best duur.
Ben nu even weer vrij en ga net als jullie genieten van het buitenleven ;-)
Veel plezier in Italie xxxx -
19 Juli 2013 - 16:28
Willemijn:
Ook wij zijn zeer content met de boekjes van bikeline, al fietsen we op een wat lager niveau.
Groetjes, Willemijn en Rudie -
19 Juli 2013 - 20:18
Jan En Greetje:
Het blijft leuk om te lezen, waar jullie zoal vertoeven mit dem Fahrrad!!.. Groetjes, Greetje en Jan -
04 Oktober 2019 - 14:20
Paul Verheijen:
Hoi Joop en Ali,
Hebben jullie het routeboekje van bikeline nog? Radatlas Sardinien?
Wij zijn er naar op zoek maar het wordt niet meer geleverd. Kunnen wij het misschien van jullie overkopen?
Bedankt!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
