Terug over hoge bergen

San Fiz do Ceo, zondag 24 juni
Ook hier gaan om 6 uur de lichten aan. De lopers staan op, wij blijven nog een half uurtje liggen. Als we om half 8 vertrekken , is iedereen al op pad. Na 12 km klimmen is onze eerste stop in Samos, tegenover het klooster San Julian. We zijn op weg naar de Alto de Poio, 1335 m, Alto San Roque, 1270 m en Alto de Cebreiro, 1300 m. De omgeving is prachtig, frisgroen en hoge bergen rondom. De stroom wandelaars is afgenomen. Wel zien we steeds meer mountainbikers. Zij moeten minimaal 200 km fietsen voor hun compostelaat. Villafranca is een startpunt. We fietsen vandaag, en ook gisteren, steeds parallel aan de Camino. Soms gaan de mountainbikers de weg op. De Camino is geliefd bij Amerikanen en Koreanen, is ons opgevallen. Om half 2 zijn we bij de Alto de Poio. We gaan nog wat op en neer om de twee andere passen te nemen. Bij de Cebreiro staat een beeld van een pelgrim, die tegen de wind optornt. Dat spreekt Ali aan, ze voegt zich bij hem voor een foto. Daarna dalen we over de N-IV af. Dat is nu, sinds de nieuwe weg klaar is, een racebaan voor afdalende fietsers. Er rijdt nauwelijks gemotoriseerd verkeer. Om 4 uur komen we op de camping in San Fiz do Ceo aan, een heerlijk, vredige plek. Gelijk met ons komen 2 Belgische fietsers aan. Van de camping zijn 6 plekjes bezet. Alle voorzieningen zijn er, zoals o.a. restaurant/bar en internet. Er is echter geen TV, dus geen Engeland-Italië.

Rabanal del Camino, maandag 25 juni
We staan om 6 uur op omdat vandaag de hoogste, en verreweg de lastigste , pas van de Camino Frances op het programma staat. Het is de Irago pas, 1500 m, gevolgd door de Cruz de Ferro, ook 1500 m. De eerste 12 km naar Villafranca del Bierzo zijn verbazingwekkend druk met lopers en fietsers. We maken een praatje met een Fransman. Hij duwt al zijn bagage, waaronder kampeerspullen, voort in een kinderwagen. We zijn Castilla y Leon weer ingereden en als bij toverslag verschijnen er weer ooievaarsnesten op de kerktorens. We vragen ons af hoe het komt dat we die in Galicie niet hebben gezien. In Ponferrada doen we inkopen, waarna de klim van 26 km kan beginnen. De klim gaat over een heel mooi slingerend weggetje. Het frisgroene van het landschap is verdwenen, de bergen zijn ruiger. Dat vinden we eigenlijk mooier. Frisgroen zien we genoeg in Nederland. De laatste kilometers naar de Irago-pas worden steeds steiler, ruim boven de 10%. Om het wegdek te verbeteren/beschermen heeft men er een laagje grind overheen gelegd. Vanaf Acebo wordt het steeds moeilijker de steiging te bedwingen op deze ondergrond. Ali houdt het zadel niet en ook Joop moet de laatste 30 m duwen…
We zijn pas 0m half 6 bij de voor pelgrims belangrijke Cruz de Ferro. We citeren uit het routeboekje:”Cruz de Ferro is een simpel ijzeren kruis aan een lange houten staak. In al zijn eenvoud vormt het een indrukwekkend, eeuwenoud monument op een markant punt van de route. Een bemoedigend teken voor de pelgrims dat ze Santiago zouden halen. Symbolisch legden zij een deel van hun last af door het werpen van een steen op de grote hoop aan de voet van de staak en sloten zich zo aan bij hun voorgangers. De huidige pelgrim houdt het gebruik in ere als een stap in een nieuwe fase van zijn levensweg.” Ali werpt een handvol van dat rottige grind op de bult. Daarna dalen 8 km af naar het kampeerveldje bij de Albergue in Rabanal, slechts onderbroken door een pilsstop in Foncebadon

Adios, JA